The Earth has turned to bring us closer
it spun on itself and within us
and finally joined us together in this dream
as written in the Symposium
Nights passed by, snowfalls and salstices
time passed in minutes and millenia
An ox-cart that was on its way to Nineveh
arived in Nebraska
A rooster was singing some distance from the world
in one of the thousands pre-lives of our fathers
The Earth was spinning with its music
carrying us on board
It didn't stop turning a single moment
as if so much love, so much that's miraculous,
was only an adagio written long ago
in the Symposium's core
(by Eugenio Montejo)
Γιατί τίποτα δεν είναι τύχαιο..ναι?
Πέφτει νωρίς ο ήλιος. Και σαν πέφτει ανάβουν τα φώτα. Πολλά και πολύχρωμα. Φωτισμένα δέντρα, φωτισμέμες κολώνες, φωτισμένες βιτρίνες, φωτεινά παιδικά χαμόγελα. Τα μαγαζιά γεμάτα , οι δρόμοι γεμάτοι, οι σακούλες στα χέρια γεμάτες κι αυτές. Δώρα, πολλά δώρα. Δώρα διαλεγμένα με προσοχή για πρόσωπα αγαπημένα, δώρα διαλεγμένα στο φτερό για τις υποχρεώσεις. (Υποχρέωση.. Τι απαίσια λέξη..! Υπό – χρέωση.. Περίοδος εκπτώσεων και για τις ανθρώπινες σχέσεις..)
..αν μπορεί άραγε ένα παραμύθι να μοιάζει τόσο αληθινό όσο παραμυθένια μοιάζει ώρες ώρες η πραγματικότητα..?
