Τούνελ μπροστά μου. Σκοτεινό και με τρομάζει. Δε βλέπω τίποτα. Δεν ακούω τίποτα. Μα κάτι με τραβά σαν μαγνήτης μέσα του. Αισθάνομαι πως δεν έχω άλλη επιλογή. Κάτι με κάνει να θέλω να το περπατήσω. Δεν ξέρω τι, μα όσο κι αν φοβάμαι για το τι θα βρω μπροστά μου, φοβάμαι περισσότερο να μείνω απ’ έξω.
Αν κάνω ένα βήμα εμπρός, θα είσαι εκεί να μου κρατήσεις το χέρι..? Θα είσαι εκεί να με βοηθήσεις να ξορκίσω τους φόβους μου..?
3 comments:
ναι.
Βρήκες τη λύση άλλωστε. Αφήνεις το τούνελ και πας στα λαγκάδια και στα όρια των βράχων.
λένε καλύτερα να μετανοιώσεις για κάτι που έκανες, παρά γιαυτό που δεν.
Post a Comment