Tuesday, November 28, 2006

Aναρωτιέσαι ποτέ..

..αν μπορεί άραγε ένα παραμύθι να μοιάζει τόσο αληθινό όσο παραμυθένια μοιάζει ώρες ώρες η πραγματικότητα..?

Wednesday, November 22, 2006

Σσσσσςςςςς....

Κάνει ησυχία απόψε. Και δε θέλω να ακούω τίποτα. Ούτε μουσική, τίποτα. Ησυχία περίεργη. Λες και κάποιος πάτησε το mute κι όλα συνεχίζουν να παίζουν στα μάτια μου μπροστά, μα δεν ακούω τίποτα. Βλέπω χείλη να κινούνται, μα δεν καταλαβαίνω τι λένε. Μαντεύω, φτιάχνω ιστορίες δικές μου. Μα μήπως κι όταν ακούω πάλι δικές μου δε φτιάχνω..?
Σσσσςςςς…Τίποτα απόψε, τίποτα. Ησυχία..

Sunday, November 19, 2006

all MY beautiful trees




















How many times will you keep..



..hitting your head against the wall..



..till you realize..



..it just makes you fall..


Devics - All Your Beautiful Trees

Thursday, November 16, 2006

.


Το ταμείο έκλεισε. Το Λουνα Παρκ άδειασε. Τα αεροπλανάκια μαζεύτηκαν. Τέρμα οι ψευδαισθήσεις.
What a wicked game to play to make me feel this way..
What a wicked thing to do to make me dream of you..

Thursday, November 09, 2006

Mar adentro


Μια θάλασσα μέσα μου. Φουρτουνιασμένη, βαθιά και μπλε. Μπλε σκούρο που σαν πέφτει ο ήλιος μοιάζει με μαύρο. Μια θάλασσα βουνό. Βουνό που αλλάζει χρώματα. Κίτρινο σαν πράσινο που ξεθώριασε. Πως ξεβάφουν έτσι τα χρώματα, ε? Σαν να τα έλουσες με χλωρίνη. Χλωρίνη που ασπρίζει. Χλωρίνη που απολυμαίνει τα πάντα, σκοτώνοντας τα. Και δέρμα που ξηραίνεται και σκάει. Λακκούβες, χαραματιές που τσούζουν. Χαράδρες ολόκληρες. Προσοχή, γκρεμός μπροστά. (Να προτιμήσω το ρέμα?) Κρέμα στα χέρια. Να μαλακώσουν. Μα η θάλασσα αυτή πώς να μερέψει, πες μου..

Sunday, November 05, 2006

Bonfire Night


Πυροτεχνήματα. Κάθομαι και κοιτώ από το παράθυρό μου. Σε κάθε μπαμ ο ουρανός φωτίζεται. Το σκοτάδι γεμίζει με χρώματα για μερικές στιγμές. Μικρές σπίθες που προσπαθούν να τρέξουν όσο πιο μακριά γίνεται η μία από την άλλη, ώσπου σβήνουν και χάνονται. Για πάντα. Όσο κι αν με τρομάζει ο κρότος, τα μάτια μου δε χορταίνουν να βλέπουν τους μικρούς εντυπωσιακούς τους θανάτους.

Λόγια σαν πυροτεχνήματα. Κάθομαι στο παράθυρό μου και σκέφτομαι. Στο μπαμ τους φωτίστηκα. Το σκοτάδι μου γέμισε με χρώματα για μερικές στιγμές. Μικρές λέξεις που προσπαθούσαν να τρέξουν, να διανύσουν αποστάσεις, να φτάσουν όσο πιο κοντά μπορούσαν. Αυτές δε θα σβήσουν…είναι νωρίς ακόμη. Έχουν μπροστά τους δρόμο πολύ. Όσο κι αν ο κρότος τους με τρόμαξε , η καρδιά μου δε χόρταινε να γεύεται τη γλύκα τους, να αισθάνεται τη ζεστασιά τους.
Πυροτεχνήματα που καίγονται και καινε. Μα αν δεν καουν δε θα φωτίσουνε ποτε..

Saturday, November 04, 2006

The Earth Turned to Bring Us Closer



The Earth has turned to bring us closer
it spun on itself and within us
and finally joined us together in this dream
as written in the Symposium
Nights passed by, snowfalls and salstices
time passed in minutes and millenia
An ox-cart that was on its way to Nineveh
arived in Nebraska
A rooster was singing some distance from the world
in one of the thousands pre-lives of our fathers
The Earth was spinning with its music
carrying us on board
It didn't stop turning a single moment
as if so much love, so much that's miraculous,
was only an adagio written long ago
in the Symposium's core
(by Eugenio Montejo)
Γιατί τίποτα δεν είναι τύχαιο..ναι?