interlude

Τράβηξα το χρόνο απ’ τα μανίκια, μπας και καταφέρω να γεμίσω τις τσέπες μου με στιγμές. Κι όσο τραβούσα, γέμιζα τη βαλίτσα μου με όλα τα μικρά πράγματα που με κάνουν και χαμογελώ σαν τα φέρνω στο νου μου. Και συνέχισα να τραβάω, προσπαθώντας να χωρέσω στις δικές σου βαλίτσες εικόνες και λέξεις να θυμάσαι, στιγμές κομμένες στα δυο, μοιρασμένες, φιλιά και υποσχέσεις για το τότε, και μερικά χαμόγελα που σα να μη θέλαν να χωρέσουν πουθενά.
Τράβηξα το χρόνο απ’ τα μανίκια μπας και ξεχειλώσει, μπας και οι στιγμές γίνουν ώρες, μέρες, εβδομάδες, μήνες.. Κι όσο τραβούσα τόσο ένιωθα πως και μια αιωνιότητα ολόκληρη να μου χάριζες ακόμη δε θα μου ήταν αρκετή..