Κοκκινο σαν αγαπη

Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Τα ματια μου πέσανε πάνω του κι ήταν αδύνατο να δούνε οτιδήποτε άλλο γύρω. Ξεχώριζε. Ξεχώριζε από μακριά. Μαγνήτιζε το βλέμμα μου. Ήταν το κόκκινο που ίσως έλλειπε από τη ζωή μου. Δε μιλούσε, μα χόρευε στους ρυθμούς του ανεμου. Και όσο πλησίαζα το άρωμα του όλο και πιο δυνατό. Κατάλαβε πως μου άρεσε. Μ' άφησε να κάθομαι και να κοιτάω καθώς συνέχιζε το χορό του σχεδόν αυτάρεσκα. Κι ήταν λες και το χε βάλει σκοπό όχι μόνο να με εντυπωσιάσει, μα να κερδίσει και την αγάπη μου μαζί. Κι ένα χαμόγελο ήρθε κι έκατσε στα χειλη μου. Φύτρωσε ετσι από το πουθενά κι αυτό.

Δε μου ζήτησε τίποτα. Άνθισε στον κήπο μου από μόνο του. Δεν το πότισα ούτε το φρόντισα ποτέ. Δεν είχα προσέξει καν πως υπάρχει, μέχρι τη μέρα που αποφάσισε να μου χαρίζει το πιο όμορφο κόκκινο κάθε που ανοίγω την πόρτα μου. Έτσι, δίχως αντάλλαγμα, διχως να μου ζητά τίποτα. Έτσι..

Έγινε το λουλούδι μου. Κι εγώ είπα να παίξω για λίγο τον Μικρό Πρίγκηπα..