Θα φεύγω. Πάντα θα φεύγω. Από τόπους που δε με χωράνε πια, από δουλειές που δε με ευχαριστούν πια, από ανθρώπους που δε με γεμίζουν πια. Θα φεύγω, και θα είμαι στο δρόμο συνέχεια. Σε μια βαλίτσα όλα θα τα έχω. Ρούχα, εμπειρίες κι αναμνήσεις. Άλλοτε γλυκές, άλλοτε πικρές, δεν έχει σημασία. Δικές μου θα είναι όλες και θα τις αγαπάω το ίδιο. Θα φεύγω. Κι αν θέλεις να με βρεις να ξέρεις πως θα έχω πάρει το πρώτο τρένο που πέρασε από μπροστά μου στον πιο κοντινό σταθμό. Παράθυρο θα κάθομαι πάντα και θα κοιτάω έξω. Να βλέπω ό,τι αφήνω πίσω μου, να βλέπω ό,τι έρχεται να με βρει. Θα φεύγω για να είμαι καλά. Θα φεύγω για να μπορώ πάντοτε να είμαι εγώ.
2 comments:
Πραματικά λοιπόν σου εύχομαι να μπορείς για πάντα να φεύγεις από πράγματα που σε κρατούν στάσιμο σαν άνθρωπο αλλά θα διαπιστώσεις πως με τα χρόνια όλο και περισσότερο οι επιλογές και τα όρια σου θα στενεύουν.
υπέροχο ποστ... καταπληκτικό κομμάτι...
Post a Comment