Aναρωτιέσαι ποτέ..

..αν μπορεί άραγε ένα παραμύθι να μοιάζει τόσο αληθινό όσο παραμυθένια μοιάζει ώρες ώρες η πραγματικότητα..?

Σσσσσςςςςς....

Κάνει ησυχία απόψε. Και δε θέλω να ακούω τίποτα. Ούτε μουσική, τίποτα. Ησυχία περίεργη. Λες και κάποιος πάτησε το mute κι όλα συνεχίζουν να παίζουν στα μάτια μου μπροστά, μα δεν ακούω τίποτα. Βλέπω χείλη να κινούνται, μα δεν καταλαβαίνω τι λένε. Μαντεύω, φτιάχνω ιστορίες δικές μου. Μα μήπως κι όταν ακούω πάλι δικές μου δε φτιάχνω..?
Σσσσςςςς…Τίποτα απόψε, τίποτα. Ησυχία..

all MY beautiful trees

How many times will you keep..



..hitting your head against the wall..



..till you realize..



..it just makes you fall..


Devics - All Your Beautiful Trees

.

Το ταμείο έκλεισε. Το Λουνα Παρκ άδειασε. Τα αεροπλανάκια μαζεύτηκαν. Τέρμα οι ψευδαισθήσεις.

JJ72 - Wicked Game

What a wicked game to play to make me feel this way..

What a wicked thing to do to make me dream of you..

Mar adentro

Μια θάλασσα μέσα μου. Φουρτουνιασμένη, βαθιά και μπλε. Μπλε σκούρο που σαν πέφτει ο ήλιος μοιάζει με μαύρο. Μια θάλασσα βουνό. Βουνό που αλλάζει χρώματα. Κίτρινο σαν πράσινο που ξεθώριασε. Πως ξεβάφουν έτσι τα χρώματα, ε? Σαν να τα έλουσες με χλωρίνη. Χλωρίνη που ασπρίζει. Χλωρίνη που απολυμαίνει τα πάντα, σκοτώνοντας τα. Και δέρμα που ξηραίνεται και σκάει. Λακκούβες, χαραματιές που τσούζουν. Χαράδρες ολόκληρες. Προσοχή, γκρεμός μπροστά. (Να προτιμήσω το ρέμα?) Κρέμα στα χέρια. Να μαλακώσουν. Μα η θάλασσα αυτή πώς να μερέψει, πες μου..

Bonfire Night

Πυροτεχνήματα. Κάθομαι και κοιτώ από το παράθυρό μου. Σε κάθε μπαμ ο ουρανός φωτίζεται. Το σκοτάδι γεμίζει με χρώματα για μερικές στιγμές. Μικρές σπίθες που προσπαθούν να τρέξουν όσο πιο μακριά γίνεται η μία από την άλλη, ώσπου σβήνουν και χάνονται. Για πάντα. Όσο κι αν με τρομάζει ο κρότος, τα μάτια μου δε χορταίνουν να βλέπουν τους μικρούς εντυπωσιακούς τους θανάτους.

Λόγια σαν πυροτεχνήματα. Κάθομαι στο παράθυρό μου και σκέφτομαι. Στο μπαμ τους φωτίστηκα. Το σκοτάδι μου γέμισε με χρώματα για μερικές στιγμές. Μικρές λέξεις που προσπαθούσαν να τρέξουν, να διανύσουν αποστάσεις, να φτάσουν όσο πιο κοντά μπορούσαν. Αυτές δε θα σβήσουν…είναι νωρίς ακόμη. Έχουν μπροστά τους δρόμο πολύ. Όσο κι αν ο κρότος τους με τρόμαξε , η καρδιά μου δε χόρταινε να γεύεται τη γλύκα τους, να αισθάνεται τη ζεστασιά τους.

Πυροτεχνήματα που καίγονται και καινε. Μα αν δεν καουν δε θα φωτίσουνε ποτε..

The Earth Turned to Bring Us Closer

The Earth has turned to bring us closer

it spun on itself and within us

and finally joined us together in this dream

as written in the Symposium

Nights passed by, snowfalls and salstices

time passed in minutes and millenia

An ox-cart that was on its way to Nineveh

arived in Nebraska

A rooster was singing some distance from the world

in one of the thousands pre-lives of our fathers

The Earth was spinning with its music

carrying us on board

It didn't stop turning a single moment

as if so much love, so much that's miraculous,

was only an adagio written long ago

in the Symposium's core

(by Eugenio Montejo)

Γιατί τίποτα δεν είναι τύχαιο..ναι?