Περνούσαν οι εικόνες έξω από το παράθυρο, τρέχαν. Αυτός με τη μούρη κολλημένη στο τζάμι προσπαθούσε ακόμη να καταλάβει αν ήταν τα σπίτια, τα βουνά, τα δέντρα που τρέχουν μακριά του ή ο ίδιος που απομακρύνεται χωρίς καν να κάνει βήμα. Αυτή χαμένη στις σελίδες του βιβλίου της. Χαμένη. Έκανε πως διάβαζε. Στην πραγματικότητα οι σκέψεις της ήταν μίλια μακριά, τρέχαν κι αυτές όπως οι εικόνες έξω από το παράθυρο.
Γυρνώντας το κεφάλι, το βλέμμα του έπεσε πάνω στο βιβλίο της. ‘Ντομάτα με γεύση μπανάνας’ . Το μάζεψε βιαστικά, δεν ήθελε να ενοχλήσει. Μα πριν προλάβει να το μαζέψει, το δικό της είχε πέσει ήδη στη μικρή καφέ κλωστή που κρεμόταν από τη φόδρα του σακακιού του. Ξεφεύγουν οι κλωστές καμιά φορά, μόνο και μόνο για να βρεθεί κάποιος να τις τραβήξει. Κάποιος που δε θα φοβηθεί να δει να ξηλώνεται μπροστά του όλο το περιτύλιγμα, κάποιος που δε θα φοβηθεί να δει την ξεγυμνωμένη αλήθεια εμπρός του.
Έτσι κι έγινε. Τραβώντας την κλωστή σιγά σιγά, λέξη στη λέξη, κόμπο στον κόμπο, η αλήθεια ξεπρόβαλε δειλά. Λες κι ομορφαίνουν οι αλήθειες σαν τις μοιράζεσαι. Λες κι ομορφαίνουν οι άνθρωποι σαν γίνονται αληθινοί. Λες και κοιτώντας τον κόσμο τόσο καιρό από το μικρό παράθυρο του μπάνιου που βλέπει στον φωταγωγό ξάφνου ανοίγεις τις μπαλκονόπορτες και βγαίνεις στη βεράντα και σε λούζει ο ήλιος. Και δε φοβάσαι μη σε κάψει. Δε φοβάσαι γιατί κατά βάθος θέλεις να καείς. Περιμένεις μοναχά να βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος. Όχι αυτός που θα σε κάψει. Αυτός που δε χρειάζεται να πεις πολλά γιατί τα ξέρει όλα. Όχι γιατί είναι ξερόλας, μα γιατί ξέρει να διαβάζει τις αλήθειες στα μάτια, γιατί ξέρει να τραβά κλωστές, να τραβά σιγά σιγά, όσο χρειάζεται για να βγεις στο φως. Και μπορεί να είναι οπουδήποτε. Να περπατά στο απέναντι πεζοδρόμιο, να τρέχει να προλάβει το λεωφορείο, να στέκεται μπροστά από μια εκκλησία, να μένει στο διπλανό διαμέρισμα, να κάθεται απέναντί σου στο βαγόνι ενός τρένου και να κοιτά τις ίδιες εικόνες να περνούν έξω από το παράθυρο.
*Το ποστ μετά από πρόσκληση της
Γιουτζίν** Δε θα κάνω πάσα. Θα αφήσω 5 λέξεις εδώ κι όποιος θέλει ας φτιάξει μια ιστορία.
Αστερίας, αερόστατο, μοιρογνωμόνιο, κλειδαριά και πάπλωμα.
