Στη γωνιά του καθρέφτη μου θα σε βρίσκω κάθε πρωί. Κάθε που ξυπνώ και κοιτάζω αν είσαι ακόμη εδώ. Και θα μου χαμογελάς και θα φωτίζεται η μέρα μου. Και θα κάθομαι να σε κοιτώ και πάλι, θα χάνομαι στα μάτια σου, χωρίς να λέω κουβέντα.. Γιατί ξέχασα πώς να μιλώ τη στιγμή που με φίλησες. Γιατί όσα είχα να πω τα ξέρεις ήδη. Και θα κάθομαι να σε κοιτώ χωρίς να με νοιάζει τι ώρα είναι, αν έχω αργήσει. Γιατί τα ρολόγια σταματούν σαν είμαι μαζί σου.
Στη γωνιά του καθρέφτη μου θα σε βρίσκω κάθε πρωί. Όπου και να ‘σαι. Γιατί το είδωλό μου πια δεν υφίσταται χωρίς εσένα δίπλα του. Και κάθε βράδυ πριν πέσω για ύπνο θα σου σκάω φιλί, εκεί, στη γωνιά του καθρέφτη μου, και θα σου αφήνω υπόσχεση πως θα με βρεις και πάλι εκεί το πρωί. Στη γωνιά του καθρέφτη μου.
6 comments:
εμ, ναι.
oh, yes, indeed.
(όμορφο ρε ΄συ Σοφάκι αυτό που σου συμβαίνει)
This makes me very sad. I wish i could understand what you wrote and why you wrote it.
Αυτό που φαινομενικά μου μοιάζει με μια αποιαδήποτε γλυκειά εξάρτηση, τελικά μπορεί να μην είναι.
Μα δίκαιο στον καθρέφτη δεν υπάρχει...
και κάθε που ξυπνώ
θα σε τιμώ,
θα σε θυμάμαι
κ
θα τρυπώνω στη γωνιά του καθρέπτη ''μας''
Στη γωνιά του καθρέφτη μου...εκεί μέσα από μένα, θα βλέπω και σένα..
Καλημέρα, υπέροχο ήταν.
*globalακι, όμορφο ρε συ, ναι..
*photowannabe, a bit of sadness, but not sad :)
*dr.uqbar, εδω δεν υπάρχει δικαιο πουθενά αλλου, στον καθρέφτη θα υπήρχε?
*misstati, και κάθε που περνώ από μπροστά, θα ρίχνω κλεφτές ματιές στο 'εκεί' και στο 'μετά' μας.
Καλό βράδυ :)
*bebe, καλό βράδυ και σε σένα, να 'σαι καλά :)
Post a Comment