Wednesday, February 14, 2007

(συμ)πτώσεις

Να, συμβαίνει κάτι και λες ‘κοίτα να δεις.. Αν είναι δυνατόν!’ Και λες θα ‘ναι σημάδι, δε μπορεί. Μια από αυτές τις απίστευτες συμπτώσεις. Σαν κι αυτές που συμβαίνουν στις ταινίες καμιά φορά. Και μοιάζει η ζωή σου για λίγο σαν μια ταινία κι αυτή. Γλυκιά. Σαν την Amelie ένα πράμα. Κάπως έτσι. Όχι για πολύ όμως. Γιατί ξινό σου βγαίνει το σημάδι. Και λες μετά ‘μα τι μαλακίες.. σημάδια κι αηδίες’. Και το ξεχνάς. Σαν να μην έγινε ποτέ. Εντάξει, υπερβολή. Σχεδόν ποτέ. Σαν να μην έγινε σχεδόν ποτέ.
Αλλά να, χρόνια μετά, το ίδιο σημάδι. Μπροστά σου πάλι. Κι αυτή τη φορά πιο καθαρό από ποτέ. Ε και τότε πόσο δύσκολο είναι να μην το πεις το ‘αν είναι δυνατόν!!’.. Κι αρχίζεις κι αναθεωρείς. Κι αρχίζουν τα ‘βρε λες..?’ να κουδουνίζουν στο κεφάλι σου. Μπας κι ήρθε η ώρα να αποζημιωθείς? Για την απογοήτευση κι όλη την ξινίλα του πρώτου, όχι τίποτε άλλο. Μπας κι ήρθε η ώρα που η ζωή σου δίνει πίσω ότι θα ‘πρεπε να σου χε δώσει εκείνη την πρώτη φορά αλλά για κάποιο λόγο παρέλειψε? Κάτι σαν θεια δίκη ένα πράμα. Και πείθεις και πάλι τον εαυτό σου πως δεν είναι τυχαίο. Γιατί δε μπορεί να είναι τυχαίο. Και μη με ρωτάς γιατί δε μπορεί. Δεν έχω απαντήσεις σε κανένα γιατί.
Αλλά να που και πάλι την ξινίλα δεν τη γλιτώνεις. Να που και πάλι στη μούρη σου σκάνε όλα. Σαν τις σαπουνόφουσκες εκείνες που κάναμε παιδιά. Σαν κι αυτές που πετούσαν στον αέρα στην προχθεσινή συναυλία και αλλάζαν χρώματα καθώς τα φώτα παίζαν πάνω τους. Κάθε σύμπτωση και μια χούφτα σαπουνόφουσκες.
Όχι πως με πειράζει. Αλλά να, ώρες ώρες σκέφτομαι πως αν υπάρχει κάτι ή κάποιος εκεί πάνω τότε σίγουρα σπάει πλάκα μαζί μου. .

1 comment:

2 Shots of Happy, 1 Shot of Sad said...

Image source: http://www.deviantart.com/deviation/33264027/?qo=93&q=sign&qh=boost%3Apopular+age_sigma%3A24h+age_scale%3A5