Κάποιος καθόταν κάποτε σ’ αυτόν τον καναπέ κι ονειρευόταν. Δεν ήμουν εγώ. Κάποιος άπλωνε το κουρασμένο του κορμί στα αφράτα τότε μαξιλάρια του ψάχνοντας για λίγες στιγμές ξεκούρασης όταν γυρνούσε απ’ τη δουλειά. Δεν ήμουν εγώ. Κάποιος πέρασε βράδια κουλουριασμένος πάνω του, χαμένος στις σκέψεις του, χώνοντας τις παλάμες του στις στενές σχισμές ανάμεσα στα μαξιλάρια του ψάχνοντας λίγη ζεστασιά. Δεν ήμουν εγώ. Κάποιος έκανε έρωτα πάνω στο κόκκινο βελούδο του. Το πότισε με τον ιδρώτα του. Δεν ήμουν εγώ.
Κάποιος αποφάσισε πως δεν τον θέλει πια. Δεν του κάνει. Μα δεν μπόρεσε να τον αποχωριστεί και τελείως.. Πώς να πετάξει έτσι τα κόκκινα όνειρά, τις κόκκινες σκέψεις του, τους κόκκινους έρωτές του?
Κρυμμένος σε μια γωνιά του χορταριασμένου κήπου στέκει με τη θλίψη να φτιάχνει σχήματα πάνω στο κόκκινο πανί του. Τα αφράτα μαξιλάρια του τα χει χάσει πια. Τη θέση τους πήραν μερικά πέταλα της λευκής τριανταφυλλιάς που στέκει δίπλα του, παρατημένη κι αυτή. Αγκαλιά τώρα ονειρεύονται πότε θα τους πάρει ο άνεμος. Κάνουν ταξίδια. Μαζί τους κι εγώ.
Κάποιος αποφάσισε πως δεν τον θέλει πια. Δεν του κάνει. Μα δεν μπόρεσε να τον αποχωριστεί και τελείως.. Πώς να πετάξει έτσι τα κόκκινα όνειρά, τις κόκκινες σκέψεις του, τους κόκκινους έρωτές του?
Κρυμμένος σε μια γωνιά του χορταριασμένου κήπου στέκει με τη θλίψη να φτιάχνει σχήματα πάνω στο κόκκινο πανί του. Τα αφράτα μαξιλάρια του τα χει χάσει πια. Τη θέση τους πήραν μερικά πέταλα της λευκής τριανταφυλλιάς που στέκει δίπλα του, παρατημένη κι αυτή. Αγκαλιά τώρα ονειρεύονται πότε θα τους πάρει ο άνεμος. Κάνουν ταξίδια. Μαζί τους κι εγώ.
17 comments:
θα σου λεγα πανάθεμα σε δις
αλλά γραπτώς κάπως φαίνεται
για αυτό δε σου λέω τίποτα για να μάθεις να τα καθυστερείς αυτά
και να μας παίρνουν τα μαύρα μεσάνυχτα, φτου σου.
Καλά το παίρνω πίσω
:*
υ.γ. Α να χαθείς με συγκίνησες
Και η φωτογραφία...όλα τα λεφτά
Λες και τραβήχτηκε απο τα μαξιλάρια που χάθηκανε,λίγο πριν αυτά χαθούνε.
Σαν σουβενίρ
Δυστυχώς ούτε εγώ ήμουν.. Ίσως καλύτερα όμως, γιατί πόσο εύκολο θα ήταν να πετούσα τα κόκκινα όνειρα, τις κόκκινες σκέψεις και τους κόκκινους έρωτές μου μαζί μ' αυτόν, ακόμα και αν είχα αποφασίσει πως δεν τον θέλω πια ;
Υγ. οι μουσικές σου σκίζουν..
Καλημέρα (εύχομαι)
πολύ όμορφο..
και το τραγούδι τέλειο.. έβγαλε και νέο δίσκο ο Παυλίδης πολύ ωραίο
καλή σου μέρα.
υγ. καμιά φορά πρέπει έτσι να φεύγουν τα παλιά για να παίρνουν την σειρά τους τα επόμενα..
*roxanne, έχουμε και δουλειές λέμε κοπελιά :p Kαι τι έχουν τα μαύρα μεσάνυχτα δηλαδή? Μια χαρά μαύρα είναι.
:*
υγ. Χατρομαντηλάκι..? :p
*candyblue,μάλλον τραβήχτηκε μέσα απ' τα δικά μου μαξιλάρια..Σχεδόν κυριολεκτικά όμως :) Ξύπνησα απο φωνές μικρών παιδιών. Βγήκα στο παράθυρο να δω γιατι φωνάζουν. Είδα ένα πολύχρωμο αερόστατο να περνά. Και μετά τον καναπέ στον κήπο. Στο μυαλό μου άρχισε να παίζει ο Παυλίδης.Η όλη εικόνα μου βγαλε κάτι σαν και τ' όνομα σου. Μια γλυκιά μελαγχολία..
*Loveisdog, καλύτερα ίσως,ναι..κι εγώ καλύτερα λέω.
Καλή σου μέρα (θα είναι!)
υγ. Απόψε 8-10 (δική μου ώρα) θα διαλέγω μουσικές εδώ πάλι http://listen.musicheaven.gr Αν δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις, σε περιμένω ;)
*Angela, χαίρομαι που ήρθες έστω κι έτσι μια βόλτα από δω. :) Kαλημέρα!
*Poreia, έβγαλε ναι καινούριο, μα εγώ είμαι ερωτευμένη με τον προηγούμενο κι έχω κολλήσει εκεί..:) Ξέρω πως δε χρειάζεται να τον πετάξω σαν τον καναπέ, υπάρχει χώρος και για τον καινούριο, αλλά να..αδυναμίες είναι αυτές..:)
Kαλημέρα και σε σένα!
Κι όμως, όλοι έχουμε κάτσει σε τούτον τον καναπέ...
Μου θύμισες ένα παλιό, πολυαγαπημένο τραγούδι του βαγγέλη Γερμανού, το "κακαπεδάκι".
Δεν θα 'θελα τίποτ' άλλο μόνο παρά μια κόκκινη αγκαλιά να χουχουλιάσω.
Από τεράστιες μαξιλάρες;
Ακόμα κι έτσι.
Σίγουρη φιλοξενία.
Ευχαριστώ. Η μέρα καλή θα είναι. Εγώ δεν την ''βλέπω'' καλά. Μερικές φορές.όπως σήμερα, χτες και εύχομαι όχι και αύριο...
Εκεί θα είμαι.. μόνο που έχω ένα πρόβλημα.. το 8-10, ώρα ποιάς χώρας είναι.? :ppp
Από χτές ότι και να κάνω, βλέπω παντού την δικιά μου πολυθρόνα και ακούω το δικό σου-μου-του-της τραγούδι.. Άλλη μια φορά ευχαριστώ λοιπόν.
.....
Σαν να αφήνεις πίσω όνειρα, σκέψεις, έρωτες και να ξεκινάς πάλι.
Γίνεται άραγε αν δεν ξεφορτωθείς εντελώς τα παλιά?
Μου άρεσε πολύ.
Καλή συνέχεια.
Περιμένω να γράψεις την ιστορία σου για το αερόστατο .
Μαζί με τη φωτό εννοείται , και τελοσπάντων θα δούμε πόσα κιλά μπακλαβά θα σου δώσω μια μέρα.
:ρρρ
υ.γ. : ντεντεντμαιντ ωραία σκέψη!
Πολύ γλυκό, αν και το να σταματάς έτσι νοιώθωντας την αύρα των αντικείμενων σε μελαγχολεί πραγματικά...
*Καπετάνισσα, 'Ετούτο το παλιό καναπεδάκι,αν είχε στόμα πόσα θα 'χε πει..'
Γλύκα το τραγουδάκι! Να 'σαι καλά που μου το θύμισες! :)
Kι οι αγκαλιές οι κόκκινες, θα ρθούνε μωρέ κι αυτές. Κάπου σκάλωσαν στο δρόμο
*Angela, ναι ναι ναι!Να ρθεις!! Κι από πολυθρόνες όσες θες!Αντε πια! Εφυγες κι εριξες μαυρη πέτρα πίσω σου.
(και φυσικά και δεν εννοώ το μπλογκ, χαζο μου!!)
*Deadend mind, τι όμορφο! Να σου πω..λέω απόψε να πάω να ρίξω μια ματιά. Ισως τους πετύχω. Να τους κεράσω μπύρες και να φύγω. Τι λες? :)
*loveisadog, μερικές φορές όταν τα πράγματα δε φαίνονται καλά, ειναι γιατί απλά τα κοιτάμε από λάθος πλευρά :)Μια μικρή μετατόπιση κι όλα μοιάζουν αλλιώς. Εύχομαι να τα 'δεις' όπως πρέπει :)
υγ.8-10 ώρα Αγγλίας, 1 ώρα πίσω από Γαλλία, 2 ώρες πίσω από Ελλάδα ;)
*mario, καλως ήρθες! :) Γενικά δε νομίζω πως είναι λύση το να ξεφορτωθείς τα παλιά. Τα βάζεις απλά στην άκρη για να κάνεις χώρο για τα καινούρια, μα τα κουβαλάς μαζι σου. Μαθαίνεις να ζεις μ'αυτά. Έτσι κι αλλιώς αυτά σε κάναν αυτό που είσαι τώρα, κομμάτια σου είναι.
*roxanne, κάνουνε και ποστ-παραγγελιες τώρα? εε? :p Μετά τα μαύρα μεσάνυχτα, δεν προλαβαίνω λεμε!!Κι είπαμε δε θέλω μπακλαβά, υποβρύχιο θέλω!! :p
*dr.uqbar, δεν είναι κακή μωρέ κι η μελαγχολία..Φτάνει να μην την αφήνεις να σε πάρει από κάτω. always keep control :)
Αυτα τα γ@@@spam πως με σπαμεριαζουν...μενιριαζουν....νευριαζουν, ηθελων ειπων!
Τελος παντων (οχι των Αγιων!)!
Γενικα εμενα με ξερεις τι μιζερος που ειμαι, τι κλαψομ@@ν, τι το ενα, τι το αλλο....
Παντως ειναι ωραιοι οι βελουδινοι καναπεδες απο πολλεεεεεεεεεεες αποψεις αν δεν εχεις γατα να ακονιζει τα νυχια πανω τους!!!
Υ.Γ. (και ισχυει για ολους) Το ποτηρι να το βλεπουμε ΠΑΝΤΑ μισογεματο κι οχι μισοαδειο.....Και μην μετανοιωνετε για ΤΙΠΟΤΑ που εχετε κανει στην ζωη σας, καλο ή κακο...Ολα τελικα συμβαινουν για καποιο λογο! Και τελικα τι ειμαστε? Συλλεκτες εμπειριων!
3shots μου, δεν ειμαι καλη μου στον Νωντα αλλα κατι θα κανουμε γιάυτο!:-)))
Να τα δω όπως πρέπει!! Μια χαρά. Έχω αρχίσει ήδη την προσπάθεια. Τόση ώρα αλλάζω πλευρές αλλά το μόνο που κατάφερα είναι να πιαστεί ο λαιμός μου. ;p
Άντε λοιπόν, παω να σ΄ακούσω να ξεμουδιάσω. να να να να να να να να .. αυτό το βέλος απ' τη καρδιά του ποτέ κανείς δεν θα μπορέσει να το βγάλει...Αχ, αυτή η πολυθρόνα.
Υγ: @afrikanos συμφωνώ με τα περί μισογεμάτου ποτηριού με την διαφορά ότι αν δεν δεις το ποτηρί μισοάδειο δεν θα το εκτιμήσεις ποτέ όταν θα "μισογεμίσει". Πάντα βέβαια υπάρχει και το ίσως. Θέλω να πω δηλαδή ότι ίσως και να το εκτιμήσεις. Αλλά πάλι με τι κριτήριο θα κρίνεις αν είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο... ; )
kai go exo kollisei sto proigoumeno tou paylou....:-)
*Afrikane, απ' όλο το σχόλιο μόνο το ΥΓ. κατάλαβα (με το οποιο και συμφωνώ)..
Είναι κι αργά βέβαια, έχουν πέσει κι οι στροφές μου.. Αυριο θα σε ξαναδιαβάσω με καθαρότερο μυαλό :)
*loveisadog, ξεμουδιασες καθολου? :)
*Mixali E., ο νέος μπορει να είναι ωραίος, αλλά ο παλιός είναι αλλιώς ε? ;)
Ελπιζω σημερα ν'ανεβασες στροφες και να καταλαβες τι εννοω και ποσο...σοβαρος ειμαι! (αλλα αυτο το ηξερες ηδη,ε? :-) )
Loveisdog-> με το κριτηριο που βλεπεις ενα ποτηρι. Οπτικα το ερεθισμα φτανει το ιδιο σε ολους τους ανθρωπους. Το θεμα ειναι πως το μεταφραζει ο εγκεφαλος (πολυ ιατρικα το ειπα αλλα δεν πειραζει). Στο δια ταυτα, δεν εχει να κανει με εκτιμηση η ολη εικονα του ποτηριου, εχει να κανει με την ιδια την προοπτικη που δινουμε στην ζωη μας!
Σε καλυψα?
Post a Comment