Μετρώ τις μέρες για να φύγω. 8.5 και σήμερα, μα μοιάζουνε πολλές. Μετρώ τις μέρες για να τελειώσω ό,τι έχω να κάνω εδώ. 8.5 και σήμερα, μα μοιάζουν τόσο λίγες! Μετρώ τις μέρες που θα είμαι εκεί. 16. Μετρώ τις νύχτες. 16 κι αυτές. Ακούγονται αρκετές. Μετρώ όλα αυτά που θέλω να κάνω. Ξαναμετρώ τις μέρες, ξαναμετρώ τις νύχτες. Δε μου φτάνουν ουτε για πλάκα! Μετρώ επιθυμίες, μετρώ υποχρεώσεις, βάζω προτεραιότητες. Μπα, πάλι δε μου βγαίνουν.. Μετρώ όλους αυτούς που θα θελα να δω. Μετρώ αγκαλιές, φιλιά, και χαμόγελα. Πόσο μου λείψαν! Μετρώ τους μήνες που περάσαν χωρίς αυτά. Θεε μου, αντεξα τόσο? Μετρώ ήλιους. Μετρώ ουρανούς καθαρούς. Μετρώ κύμματα. Θα προλάβω?
Ένα χρονόμετρο τρέχει μες στο κεφάλι μου. Κι εγώ τρέχω να τα βάλω όλα σε τάξη. Θα θελα να γινόταν για 16 νύχτες να μην κοιμάμαι. Να ρουφήξω, να ρουφήξω ό,τι μπορώ για να πάρω μαζί μου. Αποθέματα για να βγάλω τον χειμώνα.
Θα θελα..Θα θελα..Θα θελα.. Είναι τόσα πολλά!
Ουφ! Πάω να ξαναμετρησω!
12 comments:
Image source: http://www.dctvdallas.org/splash/images/countdown.gif
Τέτοιες καταστάσεις, που περιγράφεις, όσο και να τις μετρήσεις, πάντα θα σου βγαίνουν λίγες.
Ζήσε τες, μόνο έτσι θα αποκτήσουν διάρκεια…
Σου εύχομαι όχι απλά να γεμίσεις τις “μπαταρίες” σου για τον χειμώνα αλλά και την καρδιά σου.
Μην τις μετρας μπορει να πλησιανουν!
:-)))
χαχαχαχαχα
αντε ρε, καλως να ορισεις!!!
θα μετρας, και σε καποια φαση θα βαρεθεις να μετρας και θα μπεις σε ένα αεροπλάνο! νομιζω τελικα ότι αυτες οι μέρες της αντίστροφης μέτρησης, είναι πολύ σημαντικές.
εγω μετράω 1,5 μήνα για τις διακοπες μου. λες να αρχισω να μετραω σε ώρες;
Πετάει πετάει...τίποτα από το Gatwick ή το Heathrow??? ;)))
Αν δεν πετάξει... θαρθω να σε πάρω μενα άσπρο σύννεφο! Και μετά μπορείς να αρχίσεις να με λες "mortaki airlines" ;ppp
*Γιώργο Β., να είσαι καλά! Θα το προσπαθήσω :)
*Αφρικάνε, ευχαριστώ βρε! :)
(Λες να πάθω τέτοιο πράμα?? Απαπααα :p )
*Urbantulip, ναι, πολύ σημαντικές οι μέρες της αντίστροφης μέτρησης. Κι επειδή την τελευταία φορά τις μετρούσα τις μετρσουσα μέχρι που το ακύρωσα το εισητήριο..ελπίζω αυτή τη φορά να ανέβω τελικά στο αεροπλάνο! :p
*Mortaki, δε μου το λεγες νωρίτερα..Τι easyjet και μαλακιες! Σίγουρα πράγματα κι ασφαλή! :p Εγώ θα σε προτιμούσα πάντως, να ξέρεις!
Πάντως πέρα από την πλάκα, για αυτές τις μέρες έψαχνα κανονικά εισητήριο αλλά οι τιμές ήταν φωτιά, δεν μπορούσες να τις πλησιάσεις. Ευτυχως που έκλεισα για τις 20 δηλαδή. Φαντάζομαι πως μέχρι τότε θα έχουν στρώσει τα πράγματα και δε θα ταλαιπωρηθώ. Και πέρσι το καλοκαίρι, τη μέρα που πετούσα για Ελλάδα έγιναν τα επεισόδια στον υπόγειο του Λονδινου..Ευτυχως ήταν η μοναδική φορά που δεν πετούσα απο αεροδρόμιο του Λονδίνου..Μήπως να το προσέξω? :p Λέω την επόμενη φορά που θα κανονίσω να κατέβω Ελλάδα πάλι, να ειδοποιήσω πρώτα τις αρχές εδώ να έχουν το νου τους για κανένα τρομοκρατικό χτύπημα. :p
χαχαχα
(γελάω για την απάντηση σου όχι για το ποστ)
Συμφωνώ και εγώ ότι αυτές οι μέρες που περιμένεις κάτι είναι πιο ωραίες από το κάτι , χμ αυτό μάλλον δεν είναι πολύ αισιόδοξο , αλλά τελοσπάντων, δηλαδή δεν εννοώ ότι είναι πιο ωραίες , αλλά το αίσθημα και όλες οι προσδοκίες και όλα τα ενδεχόμενα που είναι ανοιχτά ε είναι άλλο πράμα.
Δηλαδή πιχι , εγώ , που περιμένω μπλα μπλα ας μη γίνω βούκινο και δημοσίως κατάλαβες εσύ:ρρρ
Τι να κάνω κυρά Σοφία , πήγες για ύπνο και παραμιλάω στο μπλογκ σου , αυτά είναι.:ρρρρρ
Μουτς
μουτς
:***
Τι να πούμε κι εμείς που έχουμε τα χρήματα και την επιθυμία - δεν έχουμε όμως το χρόνο. Καλό ταξίδι και καλές διακοπές.
la la la la laaaaaaaaaaaaaaaa!
Κατάλαβες ε;
Bisous!
Αντέχουμε τελικά πολύ παραπάνω απο όσο νομίζουμε και να ξέρεις μας δίνεται τόσος πόνος, όσο αντέχουμε.
Έλα και για αρχή έβγαλα κάτι από το κελάρι της μνήμης.
Έχω πολλά τέτοια μπουκλάκια,μύρισε.
Η γλύκα της βανίλιας(υποβρύχιο βανίλια) του παγωτού και του βύσσινου. Οι νησιώτικες στενές πάνω-κάτω γειτονιές και τα κτήματα με τις φιστικιές και τα αμπέλια. Το ξωκλήσι του Αι-Σώστη. Ο φλοίσβος του κόλπου το βράδυ, αντηχεί ακόμα,στοιχειωμένος στα αυτιά μου
Ένα δύο τρία...μετρώντας κρατάς ισορροπία.
Αριθμολόγιο.
Κι οι μπίλιες χρωματιστές.
Να ξεχνάς ότι οι αριθμοί δεν έχουν χρώμα. Διάφανοι.
Έτσι. Όπως η πορεία προς τα εδώ.
Μα τα συναισθήματα που θα βρείς σαν έρθεις, μια γιορτή!
Ζεστό ουράνιο τόξο.
*roxanne, λίγο να σ'αφήσω μόνη σου, ξεφεύγεις! :p
Και δεν κοιμόμουν όταν αφησες το σχόλιο. Απλά το λαπτοπ έχει αποκτήσει πλέον δική του προσωπικότητα, το ξέρεις.Κοινώς τα χει παίξει και κάνει οτι του κατέβει. Χθες απεργούσε απο το μσν, κι όχι μονο. Ευτυχως σήμερα συνήλθε! I'm the boss again!! :p
*Λυσιππε, σ' ευχαριστω! Μη νομίζεις..κι εγώ από τα Χριστούγεννα έχω να κατέβω. Ακύρωσα εισητηρια τον Ιουνη γιατι δεν προλάβαινα.
*Ανδρομέδα μου, αν καταλαβα λεει..! :))
Φιλάκι! :*
*Candyblue, μοσχομύρισε ο τόπος! Να τα φυλάς καλά τα μπουκαλάκια σου. Είναι πολύτιμα!
Κι έχεις δίκιο σ'αυτό που λες για τον πόνο. Δεν το 'χα σκεφτεί..
Μα να σου πω, αυτό το 'ένα, δυο, τρία,..κρατάς ισορροπία' μου χτύπησε καμπανάκι. Που έχω το έχω ακούσει ξανά? Το έχεις ξαναπεί? Είναι από κάπου? Σπάω το κεφάλι μου..
*Καπετάνισσα, γιορτή, ναι! Μακάρι! :)
Post a Comment