Αν

Αν αν και αν.. Κι αν όχι? Κι αν ίσως έτσι..? Κι αν αλλιως..?
Αν και αν και ίσως και μπορεί..
Αν κι αφέλεια.
Αν κι ασφάλεια..?
Ανασφάλεια Ανασφάλεια Ανασφάλεια..
Σφαλιάρα! Ξύπνα!
Εδώ, χωρίς αν.
Χωρίς καν ενα αν..
Χωρίς κανένα αν..
Χωρίς κανέναν..

While waiting..

..something broke

Βράδυ Σαββάτου, κι εσύ 'σαι κάπου..

Ποτέ δε μου άρεσαν τα Σαββατόβραδα. Ποιοι είναι όλοι αυτοί? Που ήταν τόσες μέρες? Με ένα ποτό στο χέρι κουνιούνται στο ρυθμό της μουσικής, κολλημένοι ο ένας πάνω στον άλλο. Ποτά που χύνονται, διαθέσεις που ξεχύνονται, καταπιεσμένες λες όλη τη βδομάδα που πέρασε. Ξεχύνονται σε πίστες, σε μπάρες, στους δρόμους. Βλέμματα, που σαν κρυμμένα τόσες μέρες, ξεθαρρεύουν, φλερτάρουν. Άλλοτε έξυπνα, όμορφα, άλλοτε πρόστυχα. One night stands, καινούριοι έρωτες, καινούριες αγάπες, καινούριες απάτες, καινούριες αυταπάτες, καινούριοι χωρισμοί. Ποτά νοθευμένα, κατεβαίνουν σε στομάχια ήδη πειραγμένα το ένα μετά το άλλο. Κεφάλια φτιαγμένα, ίλιγγοι, ανακάτεμα, ξερατά σε γωνιές. Μουσικές στη διαπασών, ηχεία που τρίζουν, αυτιά που δεν ακούν τίποτα πια, μάτια θολά που τα βλέπουν όλα ωραία. Μιζέρια φτιασιδωμένη με όμορφα χρώματα, κάτω από φώτα που αναβοσβήνουν ρυθμικά. Μιζέρια καλά καμουφλαρισμένη. Μιζέρια που κανείς δεν την παραδέχεται.
Θέλω αέρα. Θέλω χώρο. Το χώρο μου. Να μπορώ να ανασαίνω. Θέλω να μπορώ να ακούω. Θέλω να μπορείς να με ακούς. Θέλω η μιζέρια του Σαββατόβραδού μου να μην είναι μακιγιαρισμένη , να μην είναι χωμένη κάτω από αστραφτερά υφάσματα, να μη μυρίζει πατσουλί.. Θέλω να μπορείς να τη δεις με μάτια καθαρά. Θα είναι εκεί κι αύριο το πρωί εξάλλου. Η ίδια πάλι. Άσε με να μείνω σπίτι λοιπόν. Τηλεόραση, τηλέφωνο και νετ. Δικαίωμα στη μιζέρια του Σαββατόβραδου!

The Orchids - Another Saturday Night

Μέσα στον κήπο της δικιάς μου μοναξιάς..

...θα ρθει?

Παύλος Παυλίδης - Ο Κηπουρός

Does this fight have a winner..?

Παλεύω να κρατήσω τη γρίπη μακριά
Παλεύω να κρατήσω τον εαυτό μου μακριά
Παλεύω από χθες να ανεβάσω ενα ποστ αλλα δεν...
Παλεύω να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη
(μα δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο..το βλέπεις άλλωστε)
Παλεύω με μένα
(και δεν ξέρω κι από που θα μου ρθει..)
Εχω λαλήσει τελείως..παει..
Κρατήσου μακριά μη σε πάρει κι εσένα καμια αδέσποτη κατα λάθος..

p.s.

Η μπόρα έπιασε. Η μπάρα έπεσε. Περιμένω να ανέβει ξανά. Περιμένω, και περιμένω, και περιμένω...

Μπα..δε γαμιέται? Βαρέθηκα να περιμένω. Ανοίγω πόρτα και βγαίνω. Πάω και με τα πόδια. Κι όποιος με ψάξει ξέρει που θα με βρει.

Πάμε ξανά στα θαύματα όπως μια φορά

Βήματα χιλιάδες και ρόδες που κυλούν..

Μα αυτός ο δρόμος που με πάει..?

Σκόνη, λακούβες και στροφές..

Περάσματα επικίνδυνα, με ταχύτητες τρελές..

Μα αυτός ο δρόμος που με πάει..?

Αυτός ο δρόμος που με πάει..?

...

Τελεία. Τελεία. Κι άλλη μια, να γίνουν τρεις. Για όσα δεν είπα. Πάρε το μολύβι σου και ζωγράφισε γραμμούλες από πάνω. Να γίνουνε θαυμαστικά. Για όσα κατάλαβες.

Τελεία. Τέλος? Για κουνησέ την λίγο, πήγαινε την λιγο πιο πάνω. Άνω τελεία. Καλύτερα έτσι τελικά. Μη βάλεις κι άλλη, θα γίνουν άνω κάτω, και ποιος να τις μαζεύει μετα!

Τελεία κι άλλη μια κι άλλη παραπέρα. Θυμάσαι το παιχνίδι, ε? Ελα, ξεκίνα να τις ενώνεις. Με τη σειρά. Ξεκίνα, να δούμε τι θα βγεί.

Τελεία. Πιάσε τον τόνο και κάντον λιγο πιο κεί. Πάνω από το έψιλον άστον, μια χαρά είναι. Τέλεια. Τέλεια.

Oceans never listen to us anyway

He says your name out loud

At miniature rooms where no one’s found

It’s a desperate sound.

Yo ho! The distant shore!

He stands his feet down

You hear his knuckles on your door.

He wants to send you drawings

Drawings of men with faithful hands

They will make such good boyfriends

He wants to tell you stories

Stories of boys who stomped their feet saying,

“Shut – shut up I am dreaming of places Where lovers have wings.”

Sunset Rubdown - Shut Up, I'm Dreaming of Places Where Lovers Have Wings

We'll stumble on our words..?

Πιάνω μια λέξη από σένα. Βάζω το χέρι στην τσέπη μου και βρίσκω αλλη μια. Τις βάζω δίπλα-δίπλα και τις κολλάω μετά στον τοίχο. Να τις βλέπεις. Παίρνεις και βάζεις κι άλλη μια από κάτω. Χαίρομαι που βρηκες τη σωστή, αυτή που ψαχνα. Είχα ξεχάσει σε ποιο συρτάρι ήταν καταχωνιασμένη!
Λέξη στη λέξη, κοιτα, ο τοίχος γέμισε! Στέκομαι απέναντι και τον κοιτώ. Το μάτι πέφτει σε μερικές γωνιές συνέχεια. Διαβάζω ξανα.
Και χαμογελάω, κοιτα! :)

Again and again and again..

Με αφορμή το προηγούμενο ποστ σκέφτηκα πως πρέπει να γράψω ένα ποστ για τις αγαπημένες μου ταινίες. Τα βαλα κάτω, έψαξα από δω, έψαξα από κει, δύσκολο να διαλέξω. Εξάλλου όπως κι οι μουσικές, έτσι κι οι ταινίες. Σου κάνουν κλικ πάντα αναλογα με τη διάθεση και τη φάση στην οποία βρίσκεσαι κάθε εποχή. Υπάρχουν βέβαια πάντα και κάποιες ταινίες που όσες φορές και να τις δεις δεν τις βαριέσαι ποτέ. Ζορίστηκα να περιοριστώ στη δεκάδα, κι έχω αφήσει απ’ έξω ταινίες εκπληκτικές σίγουρα, μα να μερικές από αυτές που αγαπώ (με χρονολογική σειρά).
Σε κάποιες έχω ανεβάσει και κάποιο κομμάτι από το σαουντρακ τους.

1. Metropolis (1927) – Fritz Lang
‘There can be no understanding between the hand and the brain unless the heart acts as mediator’

2. Casablanca (1942) – Michael Curtiz
***As time goes by (από Bryan Ferry κι όχι το κανονικό της ταινίας)

3. Time of the Gypsies (1988) – Emir Kusturitsa

4. Les Amantes del Circulo Polar (1998) – Julio Medem
‘I could tell my life story as a train of coincidences’

5. Requiem for a Dream (2000) – Darren Aronofsky
***Summer Overture

6. High Fidelity (2000) – Stephen Frears
‘What came first, the music or the misery? People worry about kids playing with guns or watching violent videos, that some sort of culture of violence will take them over. Nobody worries about kids listening to thousands, literally thousands of songs about heartbreak, rejection, pain, misery and loss. Did I listen to pop music because I was miserable? Or was I miserable because I listened to pop music?’
***Always see your face

7. Le Fabuleux Destin d’ Amelie Poulain (2001) – Jean-Pierre Jennet
‘Time’s funny. When you’re a kid it passes slowly and next thing you’re fifty and your childhood fits into a rusty little box’

***La Valse des Monstres

8. Shrek (2001) – Andrew Adamson, Vicky Jenson
No comments.. :p

9. Hable con ella (2002) – Pedro Almodovar
‘Love is the saddest thing when it goes away, as a song by Jobim goes.’
***El Amante Menguante

10. Oldboy (2003) - Chan-wook Park

'Laugh and the world laughs with you. Weep and you weep alone..'
***The Searchers

So far so good

Ε, ξημέρωσε και το αύριο. Εντάξει, φτηνά τη γλιτώσαμε. Οι απώλειες ασήμαντες. Μέχρι εδώ καλά. Στο μυαλό μου έρχεται το Μίσος του Κασοβιτς κι ο τύπος που καθώς πέφτει από τον ουρανοξύστη επαναλαμβάνει ΄Μέχρι εδώ καλα...Μέχρι εδώ καλά..’ Και συνεχίζει λέγοντας πως δεν έχει σημασία το πως πέφτεις. Σημασία έχει το πως θα προσγειωθείς.

Μέχρι εδώ καλά λοιπόν.

Βέροια, Θεσσαλονίκη, Αθήνα.. ο Όλυμπος μας τελείωσε

Βέροια..




Θεσσαλονίκη..




Αθήνα..

Στον Όλυμπο ίσως να ήταν πιο εύκολο να φτάσω αλλά το Nottingham μου 'λαχε, τι να 'κανα? Μετά από ένα επικό ταξίδι ο Οδυσσέας κατάφερε τελικά να γυρίσει στην Ιθάκη του. Από χθες το απόγευμα έχει περάσει απο Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες, τη σκαπούλαρε απο τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, έδωσε και μια μούντζα στην Κίρκη και έφτασε μετά πολλών κόπων και βασάνων σπίτι του. Έχει πιει απίστευτες ποσότητες καφέ αεροδρομίου, έχει εντρυφίσει στο sudoku κι έχει μαζέψει το κρύο της αρκούδας. Θα ήθελε πολύ να αρχίσει να καταριέται την τύχη(?) του, μα δε θα το κάνει. Απλά και μόνο γιατί η μέρα δεν τελείωσε ακόμη και φοβαται για το τι μπορεί ακόμη να τον περιμένει. Επιλέγει να ξορκίσει το κακό πέφτοντας για ύπνο και να μην κουνηθεί από το κρεβάτι μέχρι να ξημερώσει το αύριο. Όνειρα δε θέλει. Ύπνο μόνο. Καληνύχτα σας.