Friday, September 15, 2006

Πάμε ξανά στα θαύματα όπως μια φορά

Βήματα χιλιάδες και ρόδες που κυλούν..


Μα αυτός ο δρόμος που με πάει..?


Σκόνη, λακούβες και στροφές..

Περάσματα επικίνδυνα, με ταχύτητες τρελές..

Μα αυτός ο δρόμος που με πάει..?

Αυτός ο δρόμος που με πάει..?


16 comments:

Καπετάνισσα said...

Είναι περπατημένος τούτος ο δρόμος, γι αυτό.
Πολύβουος.

Διάλεξε το μονοπάτι.
Που έχει φρέσκο, απάτητο χώμα.

loveisadog said...

Στο διάβα της ζωής, ένα λάθος βήμα και ξαφνικά αντικρίζεις το αδιέξοδο. Και όσα κουβαλάς μαζί σου, σαν να σε βαραίνουν περισσότερο τώρα. Σαν να παραιτήθηκαν κιαυτά. Άδικο θεωρείς αυτό που συνέβει και κοιτώντας γύρω, μόνο αδιέξοδα βλέπεις παντού. Ίσως να 'χεις δίκιο. Ίσως να μην αξίζει να κάνεις μεταβολή και να χαθείς στο βάθος του δρόμου. Αν όμως, αν αξίζει, δεν θα το μάθεις ποτέ εγκλωβισμένη καθώς θα 'σαι στο αδιέξοδο που έκανες δικό σου. Και τότε, ίσως κάποιος δακρύσει αν ήσουν τυχερή. Αλλά στη γωνιά σου χωμένη, δεν θα το νιώσεις ούτε αυτό..

35... καλημέρες.

2 Shots of Happy, 1 Shot of Sad said...

*Καπετάνισσα, στο φρέσκο το απάτητο το χώμα καμιά φορά βουλιάζεις πιο εύκολα..Τραβά τα βήματά σου, τα ρουφά. Κι αν δε βγεις μόνος σου, δεν πρόκειται κανείς να σε βοηθήσει. Καλύτερα στη βουή, κι ας βρίσκεις αδιέξοδα. Τουλάχιστον ίσως βρεις κι άλλο κόσμο που βρέθηκε στο ιδιο αδιέξοδο και να κάνετε μαζί την παράκαμψη. Παρέα για το δρόμο :)

*loveisadog, Ποιος μίλησε για λάθος βήματα..? Ο,τι βήμα και να κάνεις το αδιέξοδο θα είναι μπροστά σου, απλά και μόνο γιατι το έχεις μέσα σου. Και είναι εκεί για κάποιο λόγο..Ψάξε και βρες τον. Κι όταν τον βρεις τοτε μόνο θα καταλάβεις αν αξίζει ή όχι. Κιαν χυθεί και κανενα δάκρυ, δεν πειράζει. Σαν τη βροχή, ξεπλένουνε κι αυτα. Ξεπλένουνε τους δρόμούς μέσα σου. Ίσως για να μπορείς να δεις και πιο καθαρά, να χαράξεις καλύτερα τη νέα σου πορεία.Μα μην περιμένεις κανέναν να το νιώσει, αν δεν το θελήσεις πρωτα εσύ να το νιώσει..

35..πουλάκια κάθονταν! χαμενο! :p

loveisadog said...

Αν εγκλωβιστείς μέσα σ' αυτό, τότε θα είναι συνέχεια μπροστά σου. Και θα το κουβαλάς καθώς θα περιστρέφεσαι μέσα του, προσπαθώντας να ξεφύγεις. Τα δάκρυα αλλωνών δεν μου ξεπλένουν το μέσα μου. Ή με αφήνουν αδιάφορο ή με πονάνε. Όσο για τα δικά μου, τ' ακούω μέσα μου να παλεύουν να βγουν αλλά δεν τα καταφέρνουν εδώ και καιρό. Ίσως νιώθουν σιγουριά εκεί και δεν το ξέρουν. Και όσο για τον αν περιμένω κάποιον να νιώσει κάτι, εσύ ξέρεις, δεν περιμένω τιποτΑ...

Ε όχι να με λες και χαμένο, μεγάλο άνθρωπο..
35.. ! :)

2 Shots of Happy, 1 Shot of Sad said...

Για τα δικα σου δάκρυα μιλούσα κι όχι των αλλών. Αυτά θα σε ξεπλύνουν. Και δε χρειάζεται να βγουν προς τα έξω για να το κάνουν αυτό, ουτε χρειάζεται να τα δει κανεις για να τα νιωσει. Δεν εχει σημασία εξαλλου να τα νιώσει και κανείς.
Κι επειδή ξαναμιλάς για εγκλωβισμό,
Φτάνοντας σ'ενα αδιέξοδο δε σημαίνει πως είσαι(/είμαι/είναι κτλ)κι εγλωβισμένος. Πάντα υπάρχει κι αλλος δρόμος.Ισως καμια φορά παίρνει πολύ για να τον βρεις,μα υπάρχει.

35...ου ρε! :ppp

loveisadog said...

Και οι διάφοροι δρόμοι, μήπως κι αυτοί δεν σε εγκλωβίζουν μέσα τους; Σε μια αναζήτηση για κάτι άλλο;

2 Shots of Happy, 1 Shot of Sad said...

Σου απάντησα, μα ας το γράψω κι εδώ.
Τους δρόμους μου προτιμώ να τους βλέπω σαν εξόδους διαφυγής,κι ας με βγάζουν σε αδιέξοδα που και που.
Δρόμος = Φευγιό για μένα κι όχι εγκλωβισμός σε καμιά περίπτωση. Δε θέλω να το βλέπω έτσι.
Οταν δεν αισθανομαι καλά μεσα σε κάτι φεύγω. Παίρνω τον δρόμο μου κι όπου με βγάλει. Μπορεί να με βγάλει πάλι σε αδιέξοδο, μα δεν πειράζει. Και πάλι θα βρω άλλο δρόμο, θα φύγω.
Always on the road..

Παπαρούνα said...

"on the road again"

GLOBAL said...

ρε Σοφάκι, σε πάει στα roundabout, σε στάνες και σε παλιά κάστρα, ε; εκεί τουλάχιστον μερικούς μήνες πριν.

2 Shots of Happy, 1 Shot of Sad said...

*Παπαρούνα, έτσι.. ;)

*globalακι, κι εκεί, ναι. :))Μακάρι πάντα σε τέτοια μέρη να με βγάζει! Θα έρχεσαι για παρέα?
(την πινακίδα τη θυμάσαι? εσυ δεν την τράβηξες?)

GLOBAL said...

εμ σαφέστατα και την θυμάμαι, άλλωστε ήμουν σε ένα αδιέξοδο τότε ναααααα με το συμπάθειο (ε τώρα κόψε ενάμιση α από το ναααααα). να έρχομαι αμέ, να μιλάς ε;

2 Shots of Happy, 1 Shot of Sad said...

Θα μιλάω, ναι..
Θα μιλάω, θα μιλάω..
Θα μιλάω..
Μπλα μπλα μπλα μπλα
Θα μιλάω..
Μπλα μπλα..

:ppp

Ανδρομεδα said...

Σε φιλώ από μακριά (;)
σαν να φιλώ τ' αγέρι
που θα σου φέρει
τις ευχές
λαμπρό του νου μου αστέρι

Χρόνια καλά χορταστικά
χρόνια ευτυχισμένα
δεμένη στις ακρούλες τους
Αγάπη από μένα!!!
Αλιενοφιλί!

2 Shots of Happy, 1 Shot of Sad said...

Αλιενάκι γλυκό, σ'ευχαριστώ πολύ πολύ!! Σμουυυτς!

Anonymous said...

εγώ μόλις είδα την τελευταία φωτογραφία σου αμέσως σκέφτηκα το θάνατο. όσους δρόμους και αν περπατήσεις, με δέντρα, σύννεφα, συνταξιδιώτες, αερόστατα, φανάρια, σκασμένα λάστιχα, παράθυρα, βρεγμένο οδόστρωμα, στο τέλος η μόνη βεβαιότητα είναι το αδιέξοδο του θανάτου.
φιλί...

2 Shots of Happy, 1 Shot of Sad said...

Τον θάνατο, όχι, δεν τον βλέπω σαν αδιέξοδο. Μια έξοδος είναι κι αυτός. Εξοδος από αυτή τη ζωή. Τώρα, για καλύτερα, για χειρότερα, ποιος ξέρει..Μια αλλαγή της παρούσας κατάστασης απλά.
Φιλιά κοριτσάκι!


Hard to come up with some things with a deadend mind
Oh, don't you know it is no credential
Oh, not at all essential
These small things
Like your sealed body and your sealed face
Oh, not at all essential..