Την είδα σήμερα το πρωί, μόλις λίγα λεπτά αφού είχα ανοίξει τα μάτια μου. Την είδα να στέκεται εκεί, έξω από το παράθυρο της κουζίνας μου. Ήταν σαν να με περίμενε για ώρα εκεί έξω. Με κάρφωσε με το βλέμμα της. Βλέμμα καθαρό, ευθύ, διαπεραστικό. Βλέμμα που κατά κάποιο περίεργο λόγο έμοιαζε γνώριμο. Με κάρφωσε και με καθήλωσε εκεί. Ένιωσα πως ήθελε κάτι να μου πει. Πως με περίμενε εκεί για κάποιο λόγο. Δεν μπορούσα να καταλάβω, αλλά δεν μπορούσα να ξεφύγω κι από τη ματιά της. Περίεργη αίσθηση. Μερικά δευτερόλεπτα αμηχανίας. Τράβηξα το βλέμμα μου μακριά. Λες και ήθελα να ξεφύγω. Άνοιξα το ψυγείο να πάρω το γάλα. ‘Τι βλακείες είναι αυτές που σκέφτεσαι… Άντε πρωί - πρωί’ άκουσα τη φωνή της λογικής μου που είχε ήδη ξυπνήσει να με ταρακουνάει. Σήκωσα το κεφάλι και πάλι αλλά δεν ήταν εκεί. Είχε ήδη φύγει. Σωστά, σκέφτηκα, τι βλακείες είναι αυτές…μια γάτα ήταν απλά. Μια συνηθισμένη μαύρη γάτα.
Αλλά…
Αλλά…
3 comments:
"Αλλά" τίποτα...τι σου φταίει η κακομοίρα η γατούλα;;;;
παλιογατιά..
:)
Σε πείσμα του αντιπαθούς γατίου εσύ θα έχεις μια καλή μέρα!
Οχι, δε μου φταιξε σε τίποτα. Κι αν και δεν τα συμπαθώ καθόλου τα γατιά το συγκεκριμένο κάθε άλλο παρά αντιπαθές μου ήταν. Και η μέρα μου μια χαρά ήταν, δεν πιστευω στις βλακείες για μαύρες γάτες κτλ.
Αλλα...
Post a Comment