Μια είναι η αγάπη. Μπορεί να ποτίζεται στη συνέχεια και με άλλα στοιχεία και να γίνεται ερωτική, φιλική, μητρική κτλ, αλλά στη βάση της είναι η ίδια. Στο ίδιο μέρος φωλιάζει, βαθιά στην καρδιά σου μέσα. Το ίδιο χρώμα έχει, κατακόκκινη πάντα. Την ίδια μυρωδιά, ανθισμένου γιασεμιού και βρεγμένης από ανοιξιάτικη μπόρα γης. Την ίδια γεύση, γλυκιά, σοκολατένια. Την ίδια υφή, σαν χάδι τρυφερό, σαν άγγιγμα κατάλευκου πούπουλου. Την ίδια ασφάλεια και ηρεμία σου χαρίζει. Την ίδια ευφορία. Τον ίδιο πόνο σαν την χάνεις..
8 comments:
Υπέροχο post!
πραγματικά πολύ όμορφο.
Σοφία έγραψες!
Η αγάπη μία είναι...κι' όμως πρέπει να ξέρουμε να την ξεχωρίζουμε...αλλιώς μόνο πόνος μας περιμένει...
Γράφεις υπέροχα ,
εύχομαι γρήγορα να σταματήσεις να μας δίνεις τόσο όμορφες γραφές.
..εννοώ να μη πονάς
ωραια ηταν,η αγαπη.
Ο παρατατικός της είναι λίγος όμως. Είναι και όχι ήταν.
τι να γράψω?
τα γράφεις τόσο όμορφα εσύ...που καλύτερα να μην γράψω τίποτα.
Post a Comment