Άρχίσα να μαζεύω τα πράγματα μου και να αδειάζω σιγά σιγά το δωμάτιο μου. Είπα να ξεκινήσω από τους τοίχους. Κατέβασα αφίσες, καρτποστάλ και φωτογραφίες, ξεκόλλησα τα αστεράκια μου από το ταβάνι…
Το δωμάτιο αυτό ήταν για 2 ολόκληρα χρόνια το βασίλειό μου, ο κόσμος μου. Ένα μεγάλο μέρος του τουλάχιστον. Οι 4 αυτοί τοίχοι ήταν το κάστρο μου. Καλώς ή κακώς, τα είχα κλείσει όλα εδώ μέσα. Και τον εαυτό μου μαζί. Τώρα είναι άδειοι και μοιάζει σαν να αδειάζει κι ο κόσμος μου μαζί τους. Το μόνο που έχει μείνει πάνω τους είναι τα περιγράμματα αυτών που κουβαλούσαν τόσο καιρό. Πόσο περίεργο! Αφήνουμε το σημάδι μας παντού, ακόμη και μέσα από τις φωτογραφίες μας! Λες και ποτίζουν οι τοίχοι με λίγη από την ουσία μας. Κάθε ζωή που περνάει, καινούρια ταπετσαρία στον τοίχο. Πόσες στρώσεις να έχει άραγε αυτός εδώ μπροστά μου? Με πόσες ζωές έχει ποτιστεί?
Λες γι’ αυτό τελικά να μην μη σου επιτρέπουν οι σπιτονοικοκύρηδες να βάζεις καρφιά στους τοίχους? Φοβούνται μήπως και σκοτώσεις κανέναν κατά λάθος..?
7 comments:
:)
Είναι γεγονός ότι ο χώρος όπου μένουμε 'ποτίζει' από την ενέργειά μας και από την ενέργεια των ανθρώπων που έχουν μείνει σ'αυτό το χώρο πριν από μας. Το ίδιο ισχύει και για τα αντικείμενα που χρησιμοποιούμε.
Yparxei panta o stokos gia tis trupes apo ta karfia,
ligh mpogia meta kai katharise o dolofonos.
Anyway, kalh metakomish.
*Serenity, ναι, έτσι είναι. Όλα κουβαλάν κι ένα κομμάτι μας. :)
*Νεφέλη, ευχαριστώ! :)
Λες να τη σκαπουλάρει έτσι εύκολα ο δολοφόνος?
Είχα και εγώ αστεράκια στο ταβάνι μου!!! Είχα φτιάξει όλους τους αστερισμούς.
Είναι άδειο σαν μια νέα καινούργια ζωή που σε περιμένει. Καθαρό, άγραφο, ουδέτερο... μου μοιάζει σαν να περιμένει τις νέες πινελιές που θέλεις να δώσεις στη ζωή σου...
I'm impressed with your site, very nice graphics!
»
Very best site. Keep working. Will return in the near future.
»
Post a Comment