Friday, June 30, 2006

Emptiness


Δεν ξέρω τι να γράψω. Ψάχνω να βρω τι έχω στο κεφάλι μου μέσα, να το αδειάσω εδώ μπροστά, μα δε βρίσκω τίποτα.
Έχω μια χαρά. Χαρά μεγάλη. Μα δεν είναι δική μου. Όχι πως αυτό την κάνει μικρότερη... Μα δε μου ανήκει και δε μπορώ να γράψω γι’αυτήν.
Έχω και μια στενοχώρια. Μεγάλη κι αυτή. Μα ούτε αυτή είναι δική μου. Όχι πως αυτό την κάνει μικρότερη... Μα δε μου ανήκει και δε μπορώ να γράψω ούτε γι’αυτήν.
Έχω κι άλλα πολλά. Άλλα χαρούμενα, άλλα πιο στενάχωρα και μερικά αδιάφορα. Τελικά διαπιστώνω πως έχω πολλά που δε μου ανήκουν... Όχι πως τα έχω κλέψει. Βρέθηκαν στο δρόμο μου. Τα πήρα στην αγκαλιά μου, τα ζέστανα λίγο γιατί κρύωναν, έζησα μέσα από αυτά και για αυτά σαν να ήτανε δικά μου. Θεε μου, πόσο μίζερο ακούγεται αυτό!! Σαν να ζεις μια ζωή μέσα από τις ζωές των άλλων... Με τις χαρές και τις στενοχώριες της, μα των άλλων όχι τις δικές σου..
Μα που πήγαν οι δικές μου? Προσπαθώ να τα βάλω όλα στην άκρη, να δω τι μένει από εμένα εκεί μέσα. Και ξαφνικά νοιώθω τόσο άδεια...Λες και γεννήθηκα σήμερα το πρωί, λες και δεν έχω ζήσει τίποτα.. Τίποτα ολόδικό μου.
Και για κάποιο λόγο στ’ αυτιά μου έχω τον Tim Booth να μου φωνάζει ‘you’re so small, they could step on you..’ Σκάσε κι εσύ! Είσαι το τελευταίο πράγμα που χρειάζομαι τώρα.

3 comments:

Serenity said...

Πόσο οικεία μου είναι αυτά που γράφεις...
Δεν είσαι μόνη.

Anonymous said...

Αυτό το ποστ να πάει προς διαγραφή.
Τι μαλακίες λέει ο Τιμ.

Ο Καλος Λυκος said...

και επειδή το λέει το τραγούδι, εσύ πρέπει να το κάνεις;