Σαν τα χρυσόψαρα που η μνήμη τους διαρκεί μερικά μόλις δευτερόλεπτα, γυρνάω γύρω γύρω στη μικρή μου γυάλα ξεχνώντας πως έχω ξαναπεράσει από το ίδιο σημείο. Γύρω γύρω και πάλι.. και πάλι.. Κι όλα μοιάζουν καινούρια ξανά, πρωτόγνωρα. Αλλά δεν είναι, τα έχω ξαναζήσει. Τα ξέχασα όμως, δεν τα αναγνωρίζω. Κι ας μου γνέφουν σαν να με ξέρουν. Κι ας με φωνάζουν με το όνομά μου. Για μένα είναι ξένα πια.Σαν τα χρυσόψαρα η ανάσες μου γίνονται μπουρμπουλήθρες και ανεβαίνουν πάντα προς τα πάνω. Τις κοιτάζω και βλέπω το είδωλο μου καθώς καθρεφτίζεται πάνω τους, αλλά... είμαι εγώ? Δε θυμάμαι πια πως φαίνομαι.. Πάει καιρός που τον έχω σπάσει τον καθρέφτη. Επτά χρόνια αναποδιάς...Φτου! Πόσα ακόμη μου μένουν? Πόσα έχουν περάσει? Δε θυμάμαι γαμώτο...
Σαν τα χρυσόψαρα όσα φυλλαράκια τροφής κι αν μου πετάξεις θα τρέξω να τα αρπάξω με λαιμαργια. Και μετά...? Μετά θα έχω ξεχάσει πως έφαγα..Κι εσύ θα πετάς, θα πετάς κι εγώ θα συνεχίσω να τρέχω πάνω τους. Μέχρι στο τέλος να με δεις να επιπλέω στην επιφάνεια..Θα με κουνάς με το δάχτυλο σου αλλά δε θα ανταποκρίνομαι στο άγγιγμά σου. Θα σκεφτείς πως το κάνω ψέμματα, πως το κάνω για να τραβήξω την προσοχή σου, για να σε κάνω να ανησυχήσεις. Πως είμαι καλά, αλλά λίγο κουράστηκα και ξάπλωσα να ξεκουραστώ. Πως πως πως...
Όταν καταλάβεις τι έκανες θα στεναχωρηθείς. Ισως να κυλήσει κι ένα δάκρυ στο πρόσωπό σου. Ίσως το τελευταίο πράγμα που θα ακούσω να είναι ο ήχος που θα κάνει καθώς βουτά στο νερό της γυάλας μου. Μπλουμ! Λίγη αλμύρα. Τώρα που φεύγω έκανες θάλασσα ανοιχτή τη μικρή μου λίμνη?
Σαν τα χρυσόψαρα θα λυπηθείς κι εσύ για λίγο αλλά μερικά δευτερόλεπτα μετά θα με έχεις ξεχάσει. Μετά από λίγο δε θα θυμάσαι πια πως υπήρξα καν. Θα κοιτάς την άδεια γυάλα και θα προσπαθείς να βρεις τι σου θυμίζει.
Εϊ ψιτ! Σου έχω αφήσει κάτι κάτω από το ψεύτικο βραχάκι με την πλαστική πρασινάδα. Μια σκέψη τόση δα. Μπορείς να τα ξεχάσεις όλα. Θυμήσου μόνο να τη βρεις και να τη φυλάξεις.
7 comments:
Xρυσοψαρίζω, χρυσοψαρίζεις, χρυσοψαρίζει, χρυσοψαρίζουμε, χρυσοψαρίζετε, χρυσοψαρίζουν.
Κάπως έτσι! ;-)
γλυκό το βρήκα το κειμενάκι
αλλά καμιά φορά απλά προσποιούμαστε τη λήθη...
...χρυσοψαρώ, εχρυσοψάρουν, χρυσοψαρίσω, εχρυσοψάρισα, κεχρυσοψάρισα, εκεχρυσοψάρειν...
(και χρονική αντικατάσταση...)
Κλίνεται όπως το "καγκουρώ"...
Καλημέρα σας...
Θα γίνω σαν τη Φοίβη από τα φιλαράκια και θα χτυπιέμαι...
"how did you doοοοοο thaaaaaaaat?"
Πως το έκανες το χρυσοψαράκι να τριγυρνάει μες τη γυάλα???
Πώς?
Πώς?! :-)
Και για να παραμείνω εντός θέματος... ;-) Μ'άρεσε που υπάρχει ΤΟ βραχάκι στο τέλος του κειμένου...
Τα βραχάκια είναι μαγικά...ακόμη και τα ψεύτικα με τη πλαστική πρασινάδα...
Ιδού λοιπόν και το...Χρυσόψαρον Δέρας ε;
Ωραίο γραπτό με παφλαστή ψυχή, νάσαι καλά, θαρρώ δεν είχα ξανάρθει στη γωνιά σου. Καλά ταξίδια, έτσι με φλοίσβους και παραβολές.
*Βροχούλα, δεν έχεις κι άδικο..Καμιά φορά πείθουμε τον εαυτό μας πως έχουμε ξεχάσει. Και μετά ξεχνάμε πάλι πως τον έχουμε πείσει! ;)
*Roxanne μου, αγκαλίτσα, ναι!
*Λυκάκι, έχω μείνει άφωνη! Υποκλίνομαι στις γνώσεις σας καλέ μου! Καλά λέω εγώ, μαλακίες μας μαθαίνουν στα σχολεία..Μα σαν το καγκουρώ?!χαχαχα Καλή σου μέρα!
*Mortaki, εγώ δεν έκανα τίποτα, το ορκίζομαι!!Μονο του γυρνούσε απ΄την αρχή..Έγώ είμαι από χωριό δεν ξέρω από τετοια πράγματα.
Εντός εκτός και επί τ' αυτά, τα βράχακια έχουν πάντα κατιτίς. Μόνο που γραντζουνάνε μερικές φορές, αλλά δε βαριέσαι.. ;)
*Δύωντα Ανατέλλωντα (και ανάθεμα αν το έγραψα σωστα..είπαμε, δεν ξέρω εγώ από αυτά, δε μου τα μάθαν στο σχολείο), να είσαι καλά και καλώς όρισες στη γωνιά μου. Βολέψου, σαν στο σπιτι σου, κερνάμε και καφέ. :)
Post a Comment