Something new every day

Σήμερα αντίκρυσα για πρώτη φορά από κοντά ανθισμένα νούφαρα! Η ομορφιά τους με μάγεψε. Τα χρώματα τους γέμισαν τη μέρα μου. Τα χρυσόψαρα που κολυμπούσαν από κάτω τους (τα μεγαλύτερα που έχω δει ποτέ, αλήθεια!) μου φέραν στο μυαλό το προηγούμενο ποστ. Μια τόση δα λιμνούλα μόλις μερικές δεκάδες μέτρα από το γραφείο κι ούτε που της είχα δώσει ποτέ σημασία. Πήγα λοιπόν πίσω στο γραφείο, έφτιαξα καφέ, πήρα τη φωτογραφική μηχανή, τετραδιάκι και μολύβι και επέστρεψα για να τα απολαύσω.

Είναι μεσημέρι και ο ήλιος ζεσταίνει γλυκά χωρίς να γίνεται αφόρητος. Τα μάτια μου έχουν γεμίσει με χρώματα, τα αυτιά μου με τους ήχους της ησυχίας και το μυαλό μου με σκέψεις. Σήμερα είδα κάτι καινούριο, κάτι που δεν το είχα ξαναδεί. Κάτι όμορφο πολύ, μα που μόνο στην τηλεόραση, σε περιοδικά, σε φωτογραφίες είχα την ευκαιρία να δω μέχρι τώρα. Πόσο πιο όμορφη και γεμάτη θα ήταν η ζωή μου αν κάθε μέρα έβλεπα, άκουγα, γευόμουν, ζούσα κάτι καινούριο. Κάτι μικρό έστω, αλλά διαφορετικό, πρωτόγνωρο. Κάθε μέρα θα ήταν διαφορετική, θα ήταν ιδιαίτερη. Σήμερα είναι η νουφαρομέρα. Χθες? Προχθές? Παραπροχθές? Όλες ίδιες..Ούτε καν μπορώ να ξεχωρίσω τι μέρα ήταν. Καμία διαφορά. Τίποτα δεν έχει μείνει που να μπορώ να πω μετά από καιρό ‘ξέρεις, εκείνη ήταν η μέρα που...’ Αύριο? Μια από τα ίδια πάλι? Γιατί έτσι?

Η λιμνούλα ήταν εκεί τόσο καιρό..εγώ όμως δεν την έβλεπα. Όπως και τόσα άλλα πράγματα που σίγουρα περνούν απο δίπλα μου απαρατήρητα. Συνειδητοποιώ πως κρατώ τα μάτια μου κλειστά. Πως αν τύχει και τα ανοίξω που και που βλέπω γύρω μου την ομορφιά του κόσμου, την ομορφιά των ανθρώπων. Μα τον περισσότερο καιρό τα κρατώ κλειστά. Ξέρω πως μέσα στα απλά ειν’ τα ωραία. Το λέω και το ξαναλέω συνέχεια. Το έχω πιστέψει, ναι. Ξέρω πως όλα τα ωραία, τα διαφορετικά, τα καινούρια, όλα είναι δίπλα μου, περνούν από μπροστά μου. Το μόνο που έχω να κάνω είναι να απλώσω τα χέρια μου. Τα ξέρω όλα αυτά, αλλά γιατί δεν το κάνω?

Κάθομαι στο παγκάκι, απλώνω τα χερια δεξιά κι αριστερά, γέρνω το κεφάλι μου πίσω και κλείνω ξανά τα μάτια. Οχι για να μη δω, αυτή τη φορά τα κλείνω για να δω καλύτερα. Να τα δω όλα από τη μέσα μεριά Αφήνω τον ήλιο να με λούσει. Ουπς! Μου σκασε φιλί! Aν βλέπεις που κοκκίνησα είναι που ντράπηκα... ;)