Μπαλάκι

Μπαλάκι του γκολφ. Κατάλευκο. Κάποιος το έστειλε μακριά. Έχασε το δρόμο του. Βρέθηκε στα πόδια μου τυχαία. Το κοίταξα από ψηλά. – Τι θες? Δε μου απάντησε.

Έσκυψα και το πήρα στη χούφτα μου. Μικρό , μα τόσο βαρύ για το μεγεθός του! Έκλεισα σιγά σιγά τα δάχτυλά μου κι ένιωσα τη σκληράδα του. – Τι θες? Τι θες από μένα? Γιατί βρέθηκες στο δρόμο μου?

Έσφιξα τα δάχτυλα μου. Ήθελα να το νιώσω όσο περισσσότερο γίνεται. Το έσφιξα, το έσφιξα για ώρα πολλή. Μέχρι που τα δάχτυλά μου κοκκίνησαν κι άρχισαν να μουδιάζουν.

Με μια κίνηση το πέταξα μακριά και το κοιτούσα που κυλούσε στο γρασίδι μέχρι που σταμάτησε.

-Αντε στο καλό. Δεν είσαι εσύ για μένα. Τόση σκληράδα εγώ δεν την αντέχω.