Singing in the rain

Μπόρα καλοκαιρινή. Βροντές, αστραπές, νερό, νερό και νερό! Και η μυρωδιά... Αχ αυτή η μυρωδιά! Ακόμη και μέσα από τα κλειστά παράθυρα πέρασε, πλημμύρισε τον τόπο! Οι βροχές εδώ είναι συνήθως της πλάκας..Δε βρέχει, χαζοψιχάλες ρίχνει μόνο, ίσα ίσα να σου νωτίσει τα ρούχα, να σου σπάσει τα νεύρα. Μα μπορεί να το κάνει για μέρες ολόκληρες χωρίς σταματημό, ίσα ίσα για να μουχλιάζει τα πάντα. Και το μέσα σου μαζί. Η σημερινή όμως μπόρα ήταν μπόρα κανονική! Και δεν μπόρεσα να της αντισταθώ. Την άκουγα που με φώναζε. Μου χτυπούσε το παράθυρο να της ανοίξω. Και πώς να της πεις όχι? Βγήκα έξω. Βγήκα να της κάνω παρέα, μιας και όλοι τρέχαν να της κρυφτούν. Περπάτήσαμε μαζί για λίγο. Μ' αγκάλιασε, μου χαίδεψε το πρόσωπο. Κάτι μου ψιθύριζε μα δεν πολυκαταλάβαινα. Εγώ στο μυαλό μου είχα τον Gene Kelly να χορεύει και να τραγουδά. Δεν κράτησε πολύ. Μα ήταν αρκετό. Αρκετό για να γίνω μουσκεμα. Ε και? Αρκετό για να ξεπλύνει δρόμους και μυαλά από τη σκόνη. Αρκετό για να έχω ακόμη την αίσθηση της βροχής πάνω μου. Κι αυτή τη μυρωδιά... Γιατί να μη μπορείς να την κλείσεις σε μπουκαλάκι μέσα, να την έχεις να μεθάς που και που?

Μανώλης Φάμελος - Μετά τη Βροχή