Ξύπνησα μες στη νύχτα με ανάσα κομμένη και την καρδιά να χτυπάει τρελά. Μου πήρε ώρα να συνέλθω. Μα δεν ξέρω αν αυτό που με τρόμαξε ήταν το όνειρο το ίδιο ή το ότι ήταν αληθινό τελικά...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
''..Por eso te amo y no por eso,
por tantas cosas y tan pocas,
y así debe ser el amor entrecerrado y general,
particular y pavoroso,
embanderado y enlutado,
florido como las estrellas
y sin medida como un beso.''
Ενα κλικ μακρια..
- 2-1 shots on deviantART
- Al dente
- Αμπελοφιλοσοφίες
- ...απο το κάτι
- Βροχοποιός
- Γιουτζιν
- Διαταραχές
- Elen
- Enteka
- Deadend Mind
- Έγινε το αύριο πάλι χθες..
- Έλα καλε,με πίστεψες?
- Ελεύθερος Σκοπευτής
- G Help Me
- Global
- Greek gay lolita
- Ηλίθια Ρομαντική ή Ρομαντικά Ηλίθια
- I will forget you every day
- Knight's Night Soundtrack
- λ-έξεις
- Le petit prince de l’obscurite…
- Lost Almost Famous
- Lost in Translation
- LOve is A doG
- Love is Porn
- Λύσιππος Εποίησεν-Χαλκός και Κασσίτερος
- Μαύρος Γάτος
- M a u v e
- Με το Φεγγάρι Αγκαλιά
- M.Hulot's Nothing Days
- Mindstripper
- Τα Μούτρα του George Le Nonce
- My Daily Thoughts
- Νεραϊδόκοσμος
- Off Topic
- ONE World
- Παράθυρα
- Περπατώ Περπατώ Μέσα στην Πόλη Όταν..
- Που Είναι η Πανοπλία Μου?
- Serenity
- Sigmataf
- Stereonova
- Στον Πύργο
- Τα Μαύρα Φεγγάρια του Έρωτα
- The Earth is not a Cold Dead Place
- Too good to be true
- Unplugged
- Voice Off
- Φυσικά, Τελείως Φυσικά
- Χνούδι
- Χρησμοί, Λόγοι Διττοί
ONE World
Blog Archive
-
▼
2006
(128)
-
▼
July
(33)
- Κόκκινο
- Delete
- Ordinary Life Comes Easy
- Ασκήσεις Φυσικής για το σπίτι
- Φοβίες Ι : Ύψη
- Κρυφτό
- .
- Home Sweet Home
- Turn the lights off
- Για Φαντάσου..
- Είμαι απ' αυτούς..
- Καλημέρα
- Εφιάλτης..
- Μην κοιτάς μονάχα, Δες.Μη φοβάσαι. Μη με φοβάσαι.Φ...
- 5 for £1
- Τι χρώματα, τι μουσικές μες στο χαμογελό σου..
- Το Κόλλημα της Ημέρας
- Μιλα.Πες κάτι, οτιδηποτε.Μόνο μη στέκεις σαν ατσάλ...
- Η Φλέβα σου
- Goodbye Prague
- Χρονομηχανή
- Does size matter?
- H Serenity δραπετεύει. Εγώ πάλι όχι. Δεν μπορώ. Μά...
- Σήμερα
- Moz rules!
- Μισό
- "Though i try to be good i still fail"
- Switch it off
- Singing in the rain
- The potential is there
- .
- Σ' ένα παγκάκι...
- Μπαλάκι
-
▼
July
(33)
25 comments:
Photo source:
http://www.whi.m-net.ne.jp/~nishie/bad-indexE.htm
Οι πραγματικοί εφιάλτες είναι οι εφιάλτες της πραγματικότητας.
Οι άλλοι απλά μας θυμίζουν πόσο τρωτοί είμαστε.
Την καλημέρα μου.
Μη φοβού!
Είμαι καινούρια στο blog (σαν να λέμε ψαράκι...) και τώρα ανακαλύπτω!Διάβασα και προηγούμενα posts σου...Μου αρέσει πολύ που ενώ είμαστε τόσο διαφορετικοί μεταξύ μας (οι άνθρωποι ντε!) νιώθουμε τόσο συχνά τα ίδια πράγματα :)
Είναι αυτή η γαμημένη και ένοχη ονειρική χαραμάδα που ενώνει σαν πύλη τους δύο κόσμους.
που συνδέει τα όνειρα με τον έξω κόσμο...
Περνάμε μέσα από αυτή την χαραμάδα και όταν στενεύει,πνιγόμαστε μέχρι να βγάλουμε το κεφάλι μας και να πάρουμε αέρα στον αληθινό κόσμο.
Για αυτό η κομμένη ανάσα.
Για αυτό η καρδιά που χτυπάει.
*i.p.potis, καλήσπέρα :) Ναι, οι πραγματικοί εφιάλτες είναι της πραγματικότητας. Και φαντάσου να τους ζεις και στα όνειρά σου..Λες και δεν τους εμπέδωσες καλά και πρέπει να τους ξαναζήσεις και από εκεί μέσα..Too much!
*Βροχοποιέ, το παλεύω :)
*demonia, καλωσόρισες! Καλή αρχή :)
*Candyblue, μάλλον κάπως έτσι είναι, δεν εξηγείται αλλιώς..Αυτή η γαμημένη χαραμάδα που σε γαμάει κανονικά και είναι και ενοχική μέχρι αηδίας. Κι άντε να βγεις μετά από εκεί μέσα.. Εσύ το ξέρεις καλά έτσι κι αλλιώς, έτσι δεν είναι?
:-( Δεν ήταν "Never ending nightmare..." εε? ήταν??
Πέρασε τώρα όμως...εφιάλτης ήταν...πέρασε...τον νίκησε το φως...εε?
@candyblue
Δε τοχα σκεφτεί έτσι μέχρι τώρα...αλλά έχεις άπόλυτο δίκιο...
Γιαυτό η κομμένη αναπνοή.
Γιαυτό η καρδιά που χτυπάει.
*mortaki, όχί, αφού ανασαίνω και πάλι, δεν ήταν. Αλλά είναι εκεί έτσι κι αλλιως και παραμονεύει για την πρώτη ευκαιρία. Και το φως δεν το φοβάται..
Δεν το φοβάται το φως εε?
Χμμ...τη μουσική? τη φοβάται τη μουσική?
Τα χρώματα? Τα ποιήματα? Τα φοβάται?
Την αγάπη? τον έρωτα?
Δεν ξέρω..
Χρώματα μόνο πράσινο και μπλε μου έχουν μείνει
Ποιήματα δεν έχω
Αγάπη όση έχω είναι ακριβή και δεν τη χαλαλίζω
Ερωτα δεν έχω
Μουσικές έχω μόνο..Μα δεν ξέρω αν τις φοβάται
Xmm... :-/
Μήπως τις αγκαλιές?
Τα φιλιά?
Τα χαμόγελα?
Έστω και internetika...
Να τα στείλω σε φουλ έκδοση μήπως και το κάνουν ...σκόνη?
Κάτι θα φοβάται το άτιμο... δε γίνεται!!
Η ορθολογιστική μου σκέψη αρνείται να παραιτηθεί! :)
Η σκέψη σου και μονο φτάνει. Την κρατώ ασπίδα. :)
Σ'ευχαριστώ! Σμουτς!
Χαμόγελο!
Βλέπω χαμόγελο στην οθόνη κάτω από το όνομα σου!
Χαμόγελοοοοοοοοο!
:)))
Πάντως εκτός από ασπία υπάρχει και σπαθί στη διάθεση σου όποτε το χρειαστείς...έχω στην πλάτη το μικρό πρίγκιπα που κρατά στο αριστερό χέρι του το σπαθί του...κάτι ήξερε μάλλον ;)
Ευχομαι να ηταν απλα ενα πιο διαυγες ονειρο απο τ'αλλα. Αλλα και να μην ηταν, στο χέρι σου είναι...
χα! τον μικρό πρίγκιπα?
Χθες βράδυ τον ξαναδιάβαζα.. :D
*dr.uqbar, παραήταν διαυγές μαλλον..Μα δεν πειράζει..:)
:D
Συμπτώσεις εε?
Αν κοιτάξεις στις πρώτες σελίδες θα δεις τη ζωγραφιά του Exupery που σου λέω...αυτή με το σπαθί έχω κάνει.
Δε χρειάζεται να κοιτάξω, τη θυμάμαι. Είναι από τα αγαπημένα μου βιβλιαράκια. :) (ξίφος βρε είναι, όχι σπαθί!:p)
Ξουτ! Εφιάλτη! Τσακίσου από δω! Που τρομάζεις τη Σοφία μας!
:*
Ξουτ, ναι!
Εσύ πιάσε :*
Τα όνειρα είναι συμβολισμοί. Τους δεχόμαστε για να δούμε πώς είμαστε... όσο τρομακτικοί και αν είναι! :)
Τί ακριβώς είδες, αν θέλεις να πεις, φυσικά. We can try to explain...
το ακόμα πιο εφιαλτικό είναι εκείνες οι στιγμές που δεν ξέρεις (ακόμα) αν είναι αλήθεια ή όνειρο
*Αλεξάνδρα, δεν έχει νόημα να περιγράψω λεπρομέρειες γιατί δε θα καταλάβει και κανείς. Απλά ήταν κάτι που το έχω ζήσει. Και το έζησα ξανα μες στο όνειρο, με τα ίδια πρόσωπα, με το σκηνικό κάπως αλλαγμένο αλλά η ουσία ήταν η ίδια και η αίσθηση η ίδια, μόνο που ήταν πιο δυνατή γιατί τα πράγματα ήταν πιο καθαρά και πιο άμεσα.
*Northaura, ακριβώς έτσι! Οι στιγμές αυτές μέχρι να συνειδητοποιήσεις που βρίσκεσαι, αν είναι αληθινό όλο αυτό ή όχι και με την καρδιά σου να πάει να σπάσει είναι οι χειρότερες. Είναι τότε μάλλον που όπως λέει και η candyblue βγάζεις το κεφάλι από τη χαραμάδα.
Έγραψα "σπαθί" αντί "ξίφος"???
(μ'αρέσει που έχω κάνει και ένα χρόνο ξιφασκία...)
;-)
oh mondie!
Τελικά...
Είμαι πολύ ετωτευμένο...
Τόσο ερωτευμένο που μπερδεύεις και το ρ με το τ! :p
Δεν πειράζει όμως, λόγω έρωτα συγχωρείσαι, παίρνεις άφεση αμαρτιών και όλα τα συναφή. Ετσι, γιατί μ'αρεσει να βλέπω ανθρώπους ερωτευμένους, τόσο χαριτωμένα 'χαμένους' στον όμορφο κόσμο τους. :D
Πιάσε φιλι! :*
Post a Comment