Όλα θα ήταν ωραία. Όλα θα ήταν πιο καλά. Αν γινόταν μια μέρα να ξυπνήσεις και να έχουν φύγει από πάνω σου όλα όσα σε βαραίνουν. Κι έτσι, χωρίς φορτίο να κουβαλάς που ματώνει τους ώμους σου, να μπορούσες να συνεχίσεις να περπατάς, να περπατάς, να περπατάς... Χωρίς να βογκάς, χωρίς να δακρύζεις. Χωρίς να χρειάζεται κάθε λίγο να σταματάς για να σκουπίσεις τα αίματα που έχουν γίνει ένα με τον ιδρώτα σου. Όλα θα ήταν ωραία. Μόνο χρώματα θα κουβαλούσες. Αυτά είναι ανάλαφρα, σαν πούπουλα. Σε χαϊδεύουν, σε ζεσταίνουν, σε γαργαλάνε που και που και γελάς, μα δε σε πονάνε. Όλα θα ήταν πιο καλά. Ένας ύπνος. Όσο κρατά μια νύχτα, τόσο θα παιρνε να αλλάξουν όλα. Να σβηστούν όλα τα λάθη, τα δικά σου και των άλλων, όλες οι λάθος πινελιές, όλες οι πιτσιλιές που βρέθηκαν από τύχη κακή εκεί που δεν έπρεπε. Μη νομίζεις πως δεν ξέρω ότι τέτοια πράγματα δε γίνονται. Κι αν λέω βλακείες και χαζά καμιά φορά μη με παρεξηγείς. Να μωρέ, είναι που πιστεύω αλήθεια πως όλα θα ήταν πιο ωραία αν όλα αυτά που δε γίνονται θα μπορούσα να τα κάνω, να τα κάνεις, να τα κάνει...Το ξέρω πως ό,τι σε πονάει, ό,τι έχεις περάσει είναι κομμάτι του εαυτού σου, είναι μέρος αυτού που έχεις γίνει, αυτού που είσαι. Αλλά πάλι… όλα θα ήταν ωραία, και αυτό δε μου το βγάζεις από το μυαλό.
Καληνύχτα. Και αύριο, όταν ξυπνήσεις όλα θα είναι ωραία, όλα θα είναι πιο καλά, ναι?
9 comments:
Oλα θα ήταν όμορφα. Και πολύ βαρετά.
Πονώ σημαίνει ζω.
πώς γίνεται αυτό;
να χαθώ στο χρώμα του θέλησα...
Απ' ό,τι έχω καταλάβει μέχρι στιγμής, ο πόνος είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής, απ'το οποίο όλοι έχουμε κάτι να μάθουμε. Πιστεύω ότι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τον βιώνουμε και μετά να τον αφήνουμε. Αν τον καλύψουμε απλώς ξεγελάμε τον εαυτό μας και αργότερα πονάμε περισσότερο. Η φυγή δεν είναι λύση. Εγώ αυτό έχω καταλάβει.
Όλα είμαι Εγώ...και ο πόνος, και τα λάθη, και τα πικρά λόγια, και τα χρώματα, και τα γέλια...χωρίς όοοολα αυτά, είμαι μισός άνθρωπος...Δεν θέλω να ξυπνήσω ένα πρωί και τα μισά να λείπουν...μιά στιγμή ανακούφισης, μία ζωή μετάνιωμα...
...όχι
"υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να τρελάθεις
υπάρχουν κι άλλοι τόσοι για να λες: υπομονη, υπομονή, υπομονή...
....θα περιμένω άλλες μέρες"
Ευτυχισμένος ένας τέτοιος άνθρωπος... εγώ τα είχα καταφέρει κάποιες φορές κάνοντας γιόγκα... να αδειάσω εντελώς μέσα μου και μ'άρεσε αυτό το συναίσθημα της στιγμιαίας ένωσης με όλα και τίποτα... δεν ξεχνιέται αλλά δεν αποκτάται εύκολα...είναι στιγμές καλή μου!
...."Όλα θα ήταν ωραία. Όλα θα ήταν πιο καλά. Αν γινόταν μια μέρα να ξυπνήσεις και να έχουν φύγει από πάνω σου όλα όσα σε βαραίνουν. Κι έτσι, χωρίς φορτίο να κουβαλάς που ματώνει τους ώμους σου, να μπορούσες να συνεχίσεις να περπατάς, να περπατάς, να περπατάς... Χωρίς να βογκάς, χωρίς να δακρύζεις".
Είσαι σίγουρη?
Εγώ δεν το πιστεύω αυτό
Μου ακούγεται τρομερά βαρετό ,τρομερά εύκολο για ανθρώπους σαν κι εμάς!
Σαν φαγητό χωρίς αλατοπίπερο
Σαν ψυχή χωρίς νου
Σε ενα σώμα χωρίς καρδιά
Έλα ,αφού κι εσύ το ίδιο πιστεύεις κατά βάθος
Πονώ σημαίνει ζω.
Μα ζώ?
Μαζωχισμός.
Post a Comment