Υπέρβαση. Αδρεναλίνη στο σώμα. Όση του έλειπε καιρό τώρα. Τα μάτια την περισσότερη ώρα κλειστά. Μα δειλά δειλά ανοίγουν.. για να ξανακλείσουν και πάλι. Τα χείλη σφαλιστά, κραυγή δε βγαίνει. Τα χέρια πιάνονται σφιχτά απ’ όπου μπορούν, ψάχνοντας απεγνωσμένα για μια ψευδαίσθηση ασφάλειας.
Είδα σήμερα για πρώτη φορά πως είναι να πετάς, πώς είναι να λούζεσαι τον αέρα. Αν αλλάζουμε ζωές, δε θα θελα να ήμουνα πουλί.. Δε θα θελα κάθε φτερούγισμά μου να μου υπενθυμίζει το πόσο ασήμαντο είναι το σώμα μου, πόσο ευάλωτο, πόσο πιστά υπακούει πάντοτε στους νόμους της φύσης, στον νόμο της βαρύτητας.
Υπέρβαση. Η στιγμή που το μόνο που υπάρχει στο μυαλό σου είναι δυο μεγάλα ερωτηματικά. Πόσο ακόμη? Θα το αντέξεις? Υπέρβαση στον χρόνο. Τα δευτερόλεπτα μοιάζουνε ώρες, τα λεπτά αγγίζουν τον αιώνα. Τα πόδια κομμένα, δεν τα αισθάνεσαι πια, δεν υπάρχουν. Δεν τα χρειάζεσαι εξάλλου, τα πόδια φτιάχτηκαν για να πατάνε στη γη. Η καρδιά έχει μετακομίσει. Έχει φτάσει στο στομάχι, και πιέζει από εκεί μέσα, θέλει να βγει κι από αυτό. Κι αυτή για κάτι άλλο θα φτιάχτηκε, μα μη με ρωτάς τώρα γιατί..
Υπέρβαση. Χαμογελάς? Μετά από όλο αυτό? Αυτό είναι το χαμόγελο της ικανοποίησης. Τα κατάφερα, ναι. Ας μην μπόρεσα να νικήσω τον φόβο μου. Τόλμησα έστω και τον πάλεψα για μια ολόκληρη μέρα. Κι από αύριο θα φοβάμαι νομίζω μια στάλα λιγότερο.
14 comments:
Photo Source: http://www.vibin.net/
Αλήθεια είναι θα φοβάσαι λιγότερο και θα έχει περισσότερο κουράγιο!
κάρφωσα για σένα ένα φιλί στον ήλιο, δε θα αφήσεις το φόβο να μη σ΄αφήσει να πετάξεις ως εκεί να το τσιμπήσες ε;
Leave your thoughts on the ground, hold your fear in your arms like a newborn child, and then just spread your wings and fly...
Yπέρβαση...έχει πολύ καιρό να το σκεφτώ αυτό. Ή αν θες να το νιώσω.
Τουλάχιστον υπάρχουν κάποιοι πχ εσυ και κάποια κείμενα πχ αυτο που μου το υπενθυμίζουν και μου το "ζωγραφίζουν"!
Into the distance,
a ribbon of black
Stretched to the point
of no turning back
A flight of fancy
on a windswept field
Standing alone....
my senses reeled
A fatal attraction
is holding me fast,
how Can I escape
this irresistible grasp?
Can't keep my eyes from the circling skies
Tongue-tied and twisted Just an earth-bound misfit, I
Ice is forming
on the tips of my wings
Unheeded warnings,
I thought I thought of everything
No navigator to guide my way home
Unladened, empty
and turned to stone
A soul in tension
that's learning to fly
Condition grounded
but determined to try
Can't keep my eyes
from the circling skies
Tongue-tied and twisted
just an earth-bound misfit, I
Above the planet
on a wing and a prayer,
My grubby halo,
a vapour trail in the empty air,
Across the clouds
I see my shadow fly
Out of the corner
of my watering eye
A dream unthreatened by the morning light
Could blow this soul right through the roof of the night
There's no sensation
to compare with this
Suspended animation,
A state of bliss
Can't keep my eyes
from the circling skies
Tongue-tied and twisted
just an earth-bound misfit, I
"Learning To Fly" - Pink Floyd
.....κολάει πολύ στο post σου....κατά την ταπεινή μου άποψη βέβαια.....
*Αλεξάνδρα, ελαφρά μετατόπιση ορίων! :)
*Ανδρομέδα, εκεί που το κάρφωσες θα χω 2 φόβους να αντιμετωπίσω..Εναν του ύψους κι έναν μην καώ..Δύσκολα μου βάζεις βρε νεραιδοκόριτσο. Μα το δικό σου το φιλί δεν μπορώ να το αφήσω εκεί πάνω. Θα το φτάσω, θα δεις!
Σμουτς!
*Serenity, I will.. Someday.. :)
Φιλάκι! :*
*Urbantulip, κι εγώ είχα πολύ καιρό να έρθω face to face με τα όρια μου. Και ακόμη περισσότερο να τα ξεπεράσω για λίγο. Όχι πολύ, μια μικρή μετατόπιση. Μα κάτι είναι κι αυτό. Γι'αυτό και τη χάρηκα πολύ την υπέρβαση αυτή.
*Uneverknowinlife, καθόλου 'ταπεινή' η άποψη σου. :)
Καλωσόρισες εδω!
"Υπέρβαση"......
Αχ ωραία λέξη διάλεξες...ή σε διάλεξε... ;)
Μου θυμίζει "δρόμο μετ'εμποδίων"...και "γραμμή τερματισμού"...με κόκκινη κορδέλα...
(όπως με κόκκινο διάλεξες να τη γράψεις τη λέξη...)
(Πολύ στη σημειολογία το'ριξα...)
Anyway...χαίρομαι που είμαι ξανά εδώ...και ελπίζω να υπερβείς ότι ορθώνεται...in front of you,my dear! :)))
Από εδώ που είμαι στη Αθήνα (και μέχρι το επόμενο Οκτώβρη που θαμαι λίγο πιο κοντά, στα Λονδίνα) μπορώ να στέλνω χαμόγελα φιλιά αγκαλιές στιχάκια και σκεψούλες!
Μακάρι να βοηθάνε... έστω και λιγάκι... :)))
¨οταν λέω "Εδώ" εννοώ εδώ στο post σου...γιατί "εκεί"...στο Αγκίστρι δηλαδή...no internet my dear...no internet at all!
;)))
Α Π Ο ΤΟ Ξ Ι Ν Ω Σ Η ! ;)))
*Mortaki, κι εγώ χαίρομαι που είσαι ξανά εδώ. Αν κι ακόμη στο Αγκίστρι να ήσουν, πάλι θα χαιρόμουν γιατι θα ήξερα πως περνάς καλά. :) Είσαι εδώ και είσαι κι 'εδώ' και σ'ευχαριστώ γι'αυτό. Φιλάκι
ps. Τι να το κάνεις παιδάκι μου το ίντερνετ εκεί??!! Πας καλα?? :p
υπέρβαση ε?
θεά
Καλημεροφιλί στην αγκαλιά σου γενναία!
Ψιτ...
Μικρή...
Για πλησίασε κοντά να σου πω ένα μυστικό...
Όλοι φοβούνται...
Όλοι!
Συχνά, κάθε μέρα και περισσότερο...
Ωραία λοιπόν, ωραία.
Προχωράς καλά!
Κι ο φόβος μικραίνει, όλο και μικραίνει...
*Μικρή, θεά δεν ξέρω, η θέα πάντως ήταν καλή! :p
*Ανδρομέδα μου γλυκιά, σμουτς!
*Καπετάνισσα, όλοι φοβούνται, ναι, άλλοι πολύ άλλοι λιγότερο.
Και μικραίνει, όλο και μικραίνει, ναι.. :)
Post a Comment